Vieren

ʺWie wil er nou onsterfelijk zijn? Alleen door de dood is de tijd iets levends.ʺ

Tjonge, wat een intellectuele diepgang heeft die Geert, zal men waarschijnlijk verbaasd denken! Juich niet te vroeg, het is slechts een citaat uit de film Night Train to Lisbon. Daarover later meer. In mijn badkamer hangen twee grote opblaasbare cijfers, een paarse 4 en rode 2. Dat deze daar hangen is de nasleep van een feestje, drie jaar geleden. Toen ik 40 werd heb ik mijn verjaardag groots gevierd. Veel gasten, lekker eten en een goede sfeer! Het getal 40, vol lucht geblazen, hing ik na afloop ter herinnering in mijn badkamer. Een jaartje later werd bijna automatisch dit getal omgewisseld voor een 4 en een 1. Binnenkort, vanaf 25 mei, is de huidige 42 ook niet meer ‘up to date’. Ga ik naar Xenos voor een opblaasbare 3?

Onlangs was de troonswisseling en ook ik heb het een zeer mooie, indrukwekkende dag gevonden. De rituelen, de kleding, het publiek, uiteraard Máxima en vooral Beatrix. Een bindende factor voor Nederland. Ik wist niet dat ik koningsgezind was, maar sinds kort weet ik dit zeker! Misschien ben ik gehersenspoeld door de overdaad aan media-aandacht. Het is mogelijk dat ik dankzij de vele koningshuisdeskundigen die aan het woord waren geen revolutionair weerwoord kan bedenken. Ik ben gaan inzien wat de koningin betekend heeft. Niet voor mij persoonlijk, wel voor mijn Nederland. Een symbolische, maar waardevolle functie. Vijftien jaar geleden zou ik mij hiervoor schamen, of mij dit geeneens realiseren. Nu sta ik vierkant achter het koningshuis.

Een dag na Alex’ feest op de Dam beleefde ik weer een klein feestje. Mijn vader nodigde mij uit om mee te gaan naar het filmhuis. Dit is geen garantie voor een mooie film, maar zijn voorstel om Night Train to Lisbon te gaan zien leek mij een goede keuze. Ik moest mij van mijzelf wel voorbereiden op deze film om te weten welke richting de avond op zou gaan.

ʺSfeervol drama rond een web vol politieke en emotionele verwikkelingen. Een docent klassieke talen, laat zijn geordende leven plotsklaps achter zich. Aanleiding is een boek dat hij bij toeval in handen kreeg. Het is van een Portugese arts, die zo indringend schrijft over de diepste ervaringen in zijn leven, dat de docent er niet van loskomt. In Lissabon volgt er een zoektocht naar sporen van de arts en er ontvouwt zich een tragische liefdesgeschiedenis, vol intriges en overdenkingen naar de ware zin van het leven.ʺ

 ʺJe kunt je leven in een ogenblik veranderen, door te gaan leven!ʺ

Wat kan een film toch innemend zijn. Ik denk er nog vaak aan terug. Een Indrukwekkend verhaal en mooie citaten. Ook is er een interessante achtergrond. Van het totalitaire regime van Salazer in Portugal, dat eindigde met de Anjerrevolutie in 1974, wist ik niets. Aanvankelijk was er het boek, maar dat ik het boek niet ken is misschien een voordeel. Over het algemeen wordt bij een verfilming het boek mooier gevonden dan de film. De recensies die ik pas achteraf lees, onderstrepen dit. Sterker nog, de film krijgt er flink van langs, als zijnde traag en slaapverwekkend. Ik ben duidelijk geen filmcriticus.

ʺDe vraag is of je het leven leeft door de vrijwillige keuzes die je maakt of dat je bent overgeleverd aan het lot?ʺ 

De maand mei was al bijzonder begonnen. Maar het houdt niet op, er is genoeg om bij stil te staan, om te vieren. Dodenherdenking en Bevrijdingsdag zijn al achter de rug, mijn verjaardag volgt spoedig, aanstaande vakanties, het leven, alles. Wat valt er eigenlijk veel te vieren! Leef en haal er uit wat er inzit. In de film vroeg de Portugese arts zichzelf het volgende af: ʺAls het zo is dat wij slechts een klein deel kunnen leven van wat er in ons zit, wat gebeurt er dan met de rest?ʺ

Als ik na de film thuiskom zie ik dat mijn spijkerbroek nog opgerold is bij mijn linker onderbeen. Een charmant tafereel met een witte urinezak is zichtbaar. Mijn vader is na het helpen van mij de 'finishing touch' vergeten. Ik schaam mij en moet lachen tegelijk. Zou iemand het hebben gezien?