Ik

ʺIs dat nou wel verstandig, Geert? Jij, in jouw situatie, enkel en alleen met je oudste dochter op stap?ʺ Ik hoorde mijn moeder dit al zeggen. En anders wel mijn zus, of een niet nader te noemen vriend, vriendin of kennis. Echter, ik was het zelf die zich dit afvroeg.

Vlak daarvoor waande ik mij nog dolgelukkig en zorgeloos. Gezellig, samen met Susanna, al kwijlend rondstruinend door één der geel/blauwe Zweedse walhalla’s. Maar iets in mij maakte dat ik niet lang in deze droom bleef hangen. Met beide benen op de grond blijven staan heet zoiets, toch? Zo vanzelfsprekend als het denkproces in mijn hoofd gedurende de afgelopen minuten was verlopen, dat kon toch ook niet?

Op maandag, in de voorjaarsvakantie, werd ik gebeld door Rosa. De meiden zouden de volgende dag bij mij komen, maar Rosa wilde dan gaan zwemmen met een vriendin. Of ik dat goed vond. En of zij en Susanna ’s avonds Konden blijven slapen. Zelf legde ik meteen een link tussen de beide vragen. Zou vraag 2 in de strijd zijn gegooid als paaimiddel om vraag 1 enige kracht bij te zetten? Nee, deze zwarte gedachte kon alleen bij mij vandaan komen.

Eén minuut later had ik ook al een plan de campagne klaar om samen met Susanna de dag te besteden. Met een taxibusje naar Ikea! Al enige tijd had ik een voornemen daartoe en nu diende zich het ideale moment aan. Maar het enthousiasme werd na enkele minuten overruled door twijfel. Kon dit wel? Susanna is geen adl-er, ze is mijn dochter. Leg ik niet teveel verantwoordelijkheid bij haar neer? Stel dat er wat misgaat?

Ik zou uiteraard prima door haar geholpen kunnen worden met eten en drinken. Maar wat zou er eigenlijk fout kunnen gaan? Hooguit dat mijn urinezak vol zit. Daarbij kan ze mij ook wel helpen, dat heb ik allang eens met haar besproken. Ja, ik kan een ‘lekkage’ krijgen, dan heb ik een probleem. Maar bij deze pech kan niemand bij helpen als ik in Ikea ben. Dan moet ik gewoon naar huis, of het verstand op nul zetten. En bij bijvoorbeeld een lekke band of een hartaanval vinden wij ook wel weer een oplossing.

Zal je zien, wil ik op tijd naar bed om de volgende dag fit te zijn, kan ik de slaap niet vatten. Een logisch gevolg is dat ik ga mijmeren. Een dagje op stap met je dochter, dan ga je toch niet naar Ikea? Kom op Geert, je bent toch geen wijf? Was toch naar een museum gegaan, een andere stad of naar de film? Uit betrouwbare bron had ik al wel vernomen dat Susanna een bezoek aan Ikea wel héél erg leuk zou vinden.

De dag voldeed volledig aan de verwachting. Niet onbelangrijk, zowel heen als terug kwam de taxi op tijd en werd er nauwelijks een omweg gemaakt. Wij hebben plezier gehad, het was niet druk en wij hebben Zweedse balletjes gegeten. En last but not least, ik was een vermogen aan onzinnige aankopen kwijt.

Volgend jaar komt er een Ikea in Zwolle. Dan hoef ik er ook geen dagje meer van te maken, maar dan ga ik weer met Susanna. En Rosa!