Weelde

De wekker werd die vrijdagavond op 7:00 gezet, want de volgende ochtend moest en zou ik persé op tijd geholpen worden. Te laat komen zou namelijk erg vervelend zijn. Het liefst zou ik de bus van 7:45 halen. Daartoe had ik bij Fokus een afspraak gemaakt, om verzekerd te zijn van assistentie (niet 100 %, wel 99,9%). Maar waarom? Zou Geert een sollicitatiegesprek hebben? Moet hij misschien naar het ziekenhuis? Nee, belangrijker! De voorverkoop van het nieuwe theaterseizoen begint.

Het aftellen was weer begonnen. Zaterdag 17 mei zou ik mijzelf weer kunnen verrijken met een stapeltje toegangsbewijzen. De kassa’s zouden om 9:00 opengaan. Online bestellen kan ook, maar in deze hectiek is het verstandiger om de gewilde kaarten terplekke te kopen. Het is meestal wel gezellig en men is min of meer verzekerd van succes!

De afgelopen anderhalve week, vanaf het moment dat het complete theaterprogramma online stond, had ik mij beziggehouden met het opstellen van het wensenlijstje. Best nog wel ingewikkeld, onderschat dat niet. Er komt meer bij kijken dan alleen maar noteren wat ik graag zou willen meemaken. Wat wil ik ècht zien en wat valt af? Kan ik die en die datum wel? Wie zal ik meevragen? En aan wie zal ik, om wat voor reden dan ook, een kaartje aanbieden?

Maar dan, die vrijdagavond, zie ik op Facebook een foto. Bij de ingang van het theater heeft zich al een rij gevormd. Het gaat maar om ongeveer tien mensen, maar die zouden wel eens heel goed voor dezelfde artiesten komen als waar ik de volgende ochtend voor in de rij wil staan. We praten hier wel over kaartjes die bij mij zouden moeten belanden, maar waarop de potentiële kans nu alleen maar kleiner wordt. Nog vroeger opstaan is geen optie, maar mijn strijdlust zwelt aan.

Voor alle duidelijkheid, dit verhaal is natuurlijk bijna te belachelijk voor woorden, ook al is het in grote lijnen helemaal waar! Ja, ik gun het mijzelf om met enige regelmaat naar het theater te gaan. En ja, ik heb er de mogelijkheid toe, qua tijd en qua financiën. Maar ik besef ook dat ik mag boffen om zo in weelde te kunnen leven. Ik ken genoeg mensen die zich deze overdaad niet kunnen permitteren.

Voor mij is een bijkomend voordeel dat ik rond deze tijd jarig ben. Een mooie aanleiding om een financieel draagvlak te creëren. Een tweede voordeel is dat ik in een rolstoel zit. De Zwolse theaters geven gehandicapten 50% korting op een rolstoelplaats. Waarom? Daarom! Ieder nadeel heeft zo zijn voordeel.

Benieuwd naar wat mij te wachten staat, nader ik het theater. De lange rij, die ik eigenlijk verwachtte, zie ik niet. Bij de ingang staan enkele medewerkers. Als regelmatig bezoeker herkennen zij mij wel. Ik krijg een bonnetje, nummer 31, dat valt mee! Mijn voorgangers zitten binnen aan de koffie te wachten op de aftrap. Maar die foto op Facebook dan? Opeens valt er een kwartje. Misschien was dat alleen maar om mij angst aan te jagen. En ik trap er nog in ook!

Fijn, ook komend seizoen kan ik cultureel gezien weer los gaan!