Verstandig

Ze vroeg mij of ik nog last heb van een FOMO. Een wat? Op de avond van donderdag 5 mei word ik door twee medewerksters geholpen om naar bed te gaan. Een van hen is dus benieuwd.

Haar vraag kwam niet uit het niets. Twee dagen daarvoor had ik aan dezelfde ADL’er vertelt dat ik die komende donderdag naar het Bevrijdingsfestival wilde gaan. Op haar vraag of het leuk was geweest moest ik helaas antwoorden thuis te zijn gebleven.

Na ‘O, wat jammer. Waarom dan?’ volgde eerst mijn antwoord, waarop zij met bovenstaande FOMO-opmerking mij deed verstommen. Gelet op de leeftijd van de ADL-er vermoedde ik dat dit een voor haar niet meer dan normale afkorting is van een of andere nieuwerwetse term die in de nogal verengelsde Nederlandse taal van tegenwoordig wel vaker te horen is. Gelijk moest ik denken aan YOLO, wat ik wel vaker hoor en lees: you only lives once, of LOL: laughing out loud.

‘FOMO staat voor fear of missing out’, wordt aan mij uitgelegd. Dus dat je enorm baalt ergens niet bij te kunnen zijn, want daar is het leuk en gezellig en dat moet jij nu allemaal missen. Waar jij nu bent is het daarmee vergeleken maar saai. Anderen zijn wel gelukkig, jij niet! Als ik het de volgende dag via Google nog eens uitzoek , blijkt het een bestaande, wetenschappelijk onderbouwde term te zijn. Gelukkig, het had niet met het moderne Nederlands te maken. Dat ik oud word mag ik nog even ontkennen.

Oprecht kan ik zeggen dat ik daar geen last van heb. Een beetje jammer is het wel, maar ondertussen was ik er van overtuigd dat ik er goed aan heb gedaan niet te gaan. Aan de motivatie om wel te gaan lag het niet. Er was een optreden van een band die ik graag wilde zien en tevens wilde ik voor Toegankelijk Zwolle op meerdere aandachtspunten het festivalterrein controleren. In mijn eentje gaan was uiteraard geen optie, dus toen bleek dat mijn pgb-begeleiding niet mee kon was ik wel even in mineur. Tot ik een vrijwilligster van de Zonnebloem, afdeling Stadshagen, bereid vond om mij te begeleiden.

 Die woensdag daarvoor wilde ik een taxi reserveren om mij naar een van de ingangen het bevrijdingsfestival te brengen. Meteen kreeg ik te horen dat mij dat werd afgeraden. Mijn eerste reactie laat zich raden. Maar na een uitleg dat er waarschijnlijk geen doorkomen aan was, gaf ik mij gewonnen. Toen ook bleek dat met een stadsbus zeer omslachtig zou worden, werd niet gaan de enige optie. Thuis zag en las ik dat ik verstandig was geweest. Het was enorm druk, voor mij te druk.

Twee dagen later ging ik met mijn vader naar een wedstrijd van PEC Zwolle tegen FC Utrecht. Eigenlijk keek ik daar nog meer naar uit. Allereerst om dit samen met pa te doen. Maar toegegeven, juist daarom zag ik er ook een beetje tegenop. Was het wel verstandig? Voor hem was het immers de eerste keer. Het was toen nog heel spannend onderin de eredivisie. Helaas is de degradatie inmiddels een feit. Maar we hebben samen een mooie avond gehad.

Wat is verstandig?