Harmonieus

Vier maanden geleden wist ik het al. Het programma van het nieuwe theaterseizoen stond nog maar net twee dagen online, maar de twee kaartjes die ik zou gaan bemachtigen om naar Najib Amhali te gaan, waren voor mij en Susanna. De overtuiging dat wij op zaterdag 18 oktober in de schouwburg zouden zitten was 100%, want op dit vlak had ik nog nooit achter het net gevist. Echter, de voorpret ten spijt, Najib krijgt ons niet live te zien die avond.

ʺGeert, er is een probleempje.ʺ Ik heb Wyanne aan de telefoon. ʺHennie en ik zijn binnenkort vijf jaar getrouwd en dat willen wij vieren. Daartoe hebben wij een zaaltje gehuurd, maar nu zie ik dat het net op die avond is dat Susanna en jij samen weg zouden gaan. Susanna wil dolgraag naar het theater, maar ook naar het feest. Kun jij nog iets regelen? Trouwens, eigenlijk willen wij jou hiervoor ook uitnodigen.ʺ Tussen mijn oren begin ik te stamelen. Aanvankelijk baalde ik nog flink dat het avondje uit met Susanna waarschijnlijk niet zou doorgaan. Maar die teleurstelling werd al snel overwoekerd door verbazing. Feest? Wyanne? Uitnodiging?

Een dag later was het niet meer de vraag of ik nog naar het theater zou gaan, maar of ik het zag zitten om op het feestje te verschijnen? Voor Najib zouden Suus en haar vader wel weer een alternatief vinden, maar bovendien is het natuurlijk aardig en zeker bijzonder dat ik mag komen. Er was niets wat me nog tegenhield. Hooguit een twijfel over het mijzelf verstaanbaar maken in een klein zaaltje vol met mensen. Ik zal zeker een paar oude bekenden ontmoeten en als een zoutzak in een hoekje gaan zitten past niet bij mij. Mijn voormalige schoonfamilie zie ik sowieso altijd op de verjaardagen van de meiden.

Het contact met Wyanne verloopt in alle opzichten harmonieus en dat feit is helaas niet zo voor de hand liggend als het zou moeten zijn. Om mij heen hoor ik voldoende verhalen van stellen die ooit kennelijk gelukkig waren, maar elkaar nu totaal niet meer tolereren. En als er kinderen in het spel zijn, drie maal raden wie er dan de dupe zullen zijn.

We zijn nu bijna acht jaar geleden gescheiden. Waarom? Uit elkaar gegroeid zoals het heet. Jammer dat het zo gelopen is, maar de invulling die wij er nu aan geven, bevalt mij wel. En de meiden ook! Terugkijken op ons huwelijk doe ik nog wel eens. Niet verwijtend, hooguit naar mezelf, maar ik heb geleerd dat als… niet bestaat! Ik heb er veel van geleerd. Was er een rol voor de MS? Ja, nee, misschien, ik weet het niet

Bijna twee weken geleden, op 80 meter boven de aarde zwevend, ontving ik de bevestiging dat ik er goed aan doe om naar het feestje te gaan. Beneden zag ik Susanna, Rosa, Wyanne en Hennie naar mij zwaaien en met mijn ogen zwaaide ik terug. Op dat moment was ik dan wel een beetje misselijk, maar eerlijk is eerlijk, wat ik daar beneden zag voelde goed.

Leuk, binnenkort een feestje. De meiden vroegen al wat ik ga geven. Ik weet het nog niet.