Logica

″Kijk, daar staat ’ie.″ Opgetogen maakt het meisje een hupje. Aan de man achter het loket legt de moeder uit dat haar dochtertje gisteren haar paarse krokodil is vergeten. Pontificaal, dus niet te missen staat deze in een hoek, pal achter de medewerker. Desondanks haalt hij een formulier tevoorschijn, welke de vrouw in blokletters ingevuld de volgende ochtend tussen 9.00 en 10.00 moet inleveren bij de dienst recreatie. ″Maar hij staat achter u.″ ″Tja…″ De man is onvermurwbaar. Het reclamefilmpje van OHRA eindigde met de slogan ′Weinig rompslomp is wel zo prettig′.

Dit tenenkrommende tafereel kwam bij mij bovendrijven, nog geen minuut nadat ik onlangs zelf met iets-wat-sterk-naar-bureaucratie-ruikt werd geconfronteerd. Het ging om een taxiritje wat ik wilde boeken, maar wat niet lukte. Niet vanwege een slechte telefoonverbinding en ook was er geen sprake van een gebrek aan taxi’s of personeel. Het computer van de telefoniste kon echter mijn aanvraag niet verwerken. Ik kon mijn eigen oren niet geloven, maar het was de realiteit. Meteen belde ik nog een tweede keer. Misschien, lees: hopelijk, had ik met een onervaren stagiair te maken? Toen ik wederom het antwoord kreeg dat ik niet wilde horen, werd mij duidelijk dat het systeem daarachter gewoon niet klopte. Het systeem der regeltjes bedoel ik dus.

Met mijn familie had ik weer het tweejaarlijks samenzijn op het bungalowpark Groot Stokkert te Wapenveld. Een oubollig en met het jaar aftakelend park, maar het samenzijn is altijd leuk. Zoals iedere editie verblijft de rest daar in huisjes, terwijl ik dagelijks op en neer pendel vanuit Zwolle, met een zogenaamde WMO-taxi. De route kan ik ondertussen natuurlijk dromen: over de IJsselbrug , linksaf, door Hattem en 10 minuten verderop ben ik er. In Hattem rijdt het taxibusje steeds langs restaurant ‘De wok van Hattem’. Dusdanig pal dat ik er vanuit het taxibusje bijna naar binnen kan kijken. Of dit er in dit geval wat toe doet? Jazeker!!!

Misschien had het zo had moeten zijn, waarschijnlijk was het gewoon puur toeval. Als wij op zondag ergens willen gaan eten, valt de keus op ‘De wok van Hattem’. Dan kan ik met de taxi daarheen en van daaruit na afloop weer naar huis. Ideaal en simpel tegelijk. Toch? Maar aan de telefoon blijkt dus dat ik mijn plannetje niet kan realiseren. Ja, na het eten kan ik wel vanaf het restaurant naar huis, maar de vijf kilometer van Wapenveld naar Hattem? Helaas!

″Dus ik mag, op weg naar huis, wel langs het restaurant rijden, maar daar niet stoppen?″ ″Eeh, ja, sorry! Of u moet eerst naar huis en dan meteen weer met een taxi naar het restaurant in Hattem.″ Ik hoorde de persoon aan de andere kant van de lijn zich realiseren dat er iets niet logisch was in die laatste opmerking.

De vraag was dus hoe ik in Hattem kon komen. Een taxi via Valys, oftewel interregionaal, kon ik ook niet reserveren. ″Sorry meneer, daarvoor moet u niet bij ons zijn. Dat ritje valt binnen de regio Zwolle, dat moet een WMO-taxi doen.″ Na een ″ja maar…″ bleef ik maar stil. Uiteindelijk heb ik voor die 10 minuten een streekbus genomen.

Klinkt best wel logisch toch?