Had je dat al gezien, Geert? De temperatuuraanduiding voor het vriesgedeelte knippert. Iemand benoemt dit, terwijl zij in mijn koelkast kijkt. In eerste instantie reageer ik hier zowaar nauwelijks op. Dit is wel eens vaker gebeurd en ook nu is het waarschijnlijk een kwestie van een knopje indrukken. Soms zijn er van die onbenullige oorzaken.
Maar als mijn gedachten niet blijken te kloppen en het knipperen aanhoudt, verdwijnt het laconieke in mij. Er trekt een zeer negatieve gloed door mij heen. Voor mij is het overduidelijk dat er wat aan de hand is met deze brok vanzelfsprekendheid. Een keihard bewijs hiervoor heb ik dan nog niet.
Toegegeven, het past ook wel bij mij om hier nogal van te schrikken. Waarschijnlijk ben ik lang niet de enige met een dergelijke karaktertrek, maar heel veel anderen zouden in een dergelijke situatie hier hooguit verbaasd over zijn. Mijn beperking speelt anno nu hierbij een belangrijke rol, want hoe moet ik nu handelen? Toch kan ik niet anders dan erkennen dat ik in mijn vorige leven ook met minstens zoveel onrust kon reageren.
Een paar weken geleden werd ik met een ‘o jeetje‘ door een pgb-medewerker vanaf het halletje bij mijn voordeur het negatieve ingesleurd. Zij deelde wat geschrokken, maar verder in alle onschuld natuurlijk, aan mijn mee dat er een plasje water voor mijn wasmachine lag. Ook toen ontstond bij mij voor een aantal momenten een soort van paniek. Niet alleen omdat dit natuurlijk niet klopt, maar ook vanwege een scenario in mijn hoofd dat ik dit meer dan waarschijnlijke mankement zal moeten aanpakken. En nu? Ik kan zelf niets doen. Bellen, paniek, monteur, gedoe. Op dat moment scheelt het dat de pgb-medewerkster het water meteen kan wegwerken. Ook kan zij geruststellend concluderen dat er hoogstwaarschijnlijk door degene die deze ochtend de wasmachine voor mij heeft aangezet teveel waspoeder is gebruikt.
Nu gaat het om een knipperend getal wat mij flink beheerst. Dit nuchter ondergaan lukt niet en dat is verstandig zal blijken. Gedurende de dag vraag ik ook aan die enkele medewerker die ik zie om advies, want wie weet is de oplossing dichterbij dan gedacht. De volgende dag hoor van een pgb-medewerker dat er aan het begin van de week ook al sprake was van dit knipperen.
Wanneer ik de koelkast heb gekocht weet ik het niet meer, maar garantie zal er niet meer op zitten. Coolblue kan mij dit bevestigen. Het is bijna zes jaar mijn eigendom. Zij kunnen wel een monteur binnen enkele dagen laten langskomen. Omdat ik eigenlijk niet tot na het weekend wil wachten probeer ik het ook bij een plaatselijke Geen Paniek-tovenaar, maar deze heeft ook pas over een paar dagen tijd voor mij. Wedden op twee paarden heet dat toch? Met beide personen maak ik een afspraak. Heel fout, ik weet het.
Als die maandag de Coolblue-monteur kan komen, wordt nummer twee geannuleerd. Hij kijkt, voelt en doet nog wat meer. Het koelsysteem is kapot. Het apparaat is stervende. Nu al? Kan gebeuren. Een nieuwe aanschaffen is misschien verstandiger dan repareren. Iets met een slager en eigen vlees keuren? Laat ik maar niet twijfelen.
Inmiddels staat er een volgend juweeltje.
