Zin

Wat is de zin van het bestaan? Of laat ik het kleiner houden, de zin van mijn bestaan? Welk doel heb ik eigenlijk nog in mijn leven. ʹAllemachtig, wat een zware kost!ʹ, hoor ik mijzelf denken. Ja, Geert heeft zowaar een licht filosofische inslag ontwikkeld. En nee, Geert is niet in deprimerende doemdenkerij verzeild geraakt. Das war einmal!

De zomervakantie is voorbij, de meiden gaan weer naar school. Het gewone leven heeft weer aanvang genomen en ik, ik behoud gewoon mijn eeuwige vrijheid. Dit is trouwens niet helemaal waar. Mijn leven ziet er nu ook weer wat anders uit dan in de weken hiervoor. De meiden zullen weer thuiskomen na een lange dag school en er wordt niet meer geluncht door Rosa bij mij thuis. Daarnaast is ook mijn vrijwilligersklusje weer begonnen. Het samenstellen en vormgever van het nieuwsbulletin namens de directie van de basisschool waar mijn dochters op zaten. Maar de zee aan tijd blijft!
 

Specifiek begon de brainwave over het doel in mijn leven toen ik bij Albert Heijn een fragment van een gesprek opving, een conversatie tussen twee vrouwen. ʺJa, het was een geweldige vakantie. We zijn er weer helemaal klaar voor. De kinderen hebben zin in school. Ik ben ook weer helemaal opgeladen en heb zin om weer aan het werk te gaan!ʺ Op dat moment werd ik weer even geconfronteerd met mijn eigen situatie. Dat er zich een sloperij in mijn lichaam bevindt. Dat mede hierdoor mijn leven totaal anders is geworden dan ik er ooit van had verwacht. Wat voor baan had ik eigenlijk gehad anno nu? Had ik nu nog in het onderwijs gewerkt?

Kijk, mijn openingszinnen moeten natuurlijk met een enorme korrel zout gelezen worden. Natuurlijk heb ik doelen om voor te leven. En welke doelen dat dan zijn? Weet ik veel! Wat ik wel weet is dat ik vader ben voor het leven en dat altijd zal en wil blijven. En dat ik verder zoveel mogelijk positiviteit uit het leven wil halen. Mijzelf blijven ontwikkelen en er vooral voor anderen wil zijn, met of zonder handicap!

Tegelijkertijd besef ik dat ik een prima leven heb. Iedere dag mag ik weer een eigen invulling bedenken. Ga ik dit doen, of dat, of zus, of zo? Ik realiseer mij dat je dit wel moet kunnen. Als iemand niet met tijd en ruimte weet om te gaan is er een kans op afstomping of vereenzaming. Ik ben erin geslaagd om tevreden te zijn. Wie ik ben, wat ik heb en wat ik doe, het voelt allemaal goed. Dit is wel een lang proces geweest. Het zwarte gat, waar ik ooit bang voor was, heb ik kunnen vermijden. Dat ik mijn heil in schrijven heb gevonden had ik mij nooit kunnen voorstellen. En de stelling dat het goed is om gedachten op papier te zetten kan ik alleen maar onderbouwen. Het heeft mij geholpen om mijzelf te vormen, het helpt mij nog steeds!

Hoe mijn toekomst er zal uitzien weet ik niet. Maar ik wil mijzelf niet insnoeren door het leven niet meer laten zijn dan een invulling van dag tot dag. Mijn leven wil ik ook meer laten zijn dan een aaneenschakeling van ʹalleen maar leuke dingen doenʹ. Ik heb nog dromen, ik heb nog plannen. Wat wil ik eigenlijk nog veel.

Ik heb zin in het leven!