Heilig

Vladimir Poetin vond het belachelijk! Waar haalden die agenten het lef vandaan om deze man te arresteren. Dimitri is niet alleen een gerespecteerd vader van het gezin Borodin, hij is als diplomaat ook nog eens onschendbaar. Als hij met een dronken kop zijn kinderen wil mishandelen, dan mag hij dat zelf weten. That’s part of the deal!

Luis José De Almeida snapt evenmin iets van Nederland. Als hij, nota bene de Angolese ambassadeur, zijn auto ergens wil parkeren, mag hij dat toch zelf weten? Hoe haalt zo’n verslaggevertje het in zijn hoofd om daar wat van te zeggen. Een gekneusde kaak ten spijt, alleen mensen parkeren fout, opperwezens niet.

Het kan iemand ook gewoon overkomen om onschendbaar te zijn. Zo wordt er tijdens de bevruchting binnen de genetische informatie kennelijk ruimte beschikbaar gesteld voor dictatoriale karaktertrekjes. Veel nakomelingen zijn er eigenlijk de dupe van dat de eicel van hun moeder in contact kwam met de zaadcellen van een tiran. Het schijnt dat in bijna alle gevallen het zich onschendbaar voelen overdraagbaar is gebleken. Neem Oedai al-Tikriti, de oudste zoon van Saddam Hoessein. In feite kon hij er niks van doen dat hij the devil himself werd. Ook de kinderen van Pinochet, Mugabe, Khadaffi of Duvalier moesten dit lot ondergaan. Geen van hen heeft ooit een oprechte allemansvriend kunnen worden.

Er zijn gevallen bekend dat mensen zichzelf onaantastbaar verklaren. Zoals wanneer men in een hutje op de hei gaat wonen, dan kan men maling hebben aan alles en iedereen. Maar ook als iemand in een Fokuswoning gaat wonen. Sinds kort weet ik dat ik in de riante positie zit om mezelf heilig te verklaren. Niet dat ik dit van plan was of mijzelf ondertussen al in deze positie waan.

De stichting Fokus heeft cliëntgerichtheid hoog in het vaandel staan. Daarom dienen alle ADL-ers een extra training te ondergaan. Niet om hen wat nieuws aan te leren, wel om nog eens duidelijk inzicht te geven in wat werken in het tempo van de cliënt betekent. Tijdens Spaansedeze korte cursus zitten ADL-ers uit verschillende projecten bij elkaar en wordt er gebruik gemaakt van de ervaringen van een voor hen onbekende Fokuscliënt. Om in gesprek te gaan over diens ervaringen met het geven van aanwijzingen, het gewenste tempo en  waarom dat voor deze cliënt zo belangrijk is. En het zal eens niet zo zijn: ook Geert deed mee!

Mijn oren klapperden toen ik voorbeelden hoorde van cliënten die niet alleen de regie van hun eigen leven bepalen. Door het uitoefenen van een voorkeursbeleid weten zij hele projecten te ʹterroriserenʹ. Zij bepalen zelf welke ADL-ers hun appartement betreden en presteren het om bepaalde assistenten zelfs in de ban te doen. Locatiemanagers en personeel kunnen hier kennelijk nauwelijks tegen optreden. Er uitgooien kan niet, waardoor slikken, praten en overtuigen overblijft. Maar probeer een heilige maar eens op een andere gedachte te brengen.

Hoe is het mogelijk dat men zich zo asociaal kan opstellen? Dat zou mij niet lukken. Alleen al omdat ik een vorig leven heb gekend, nog meer binnen de samenleving. Misschien moet ik het maar eens gaan proberen? Nee, dat is schijnheilig.