Droom

Stuur nu je droom in voor de DreaMS Award 2013! Mensen met MS kunnen hun droom inzenden, waarmee hun kwaliteit van leven aanzienlijk zou kunnen verbeteren.

In de wachtkamer van het ziekenhuis wordt mijn blik getrokken door een affiche met deze oproep. De DreaMS Award! Eindelijk zou mijn kwaliteit van leven verbeterd kunnen worden. Het Nationaal MS Fonds zet wel hoog in met deze woorden, vind ik. Kan de kwaliteit van het leven verbeterd worden door het verwezenlijken van een droom? Zou men misschien in het bezit zijn van een in het geniep ontwikkeld medicijn tegen MS? 

Maar goed, ik hapte graag toe op dit aanbod. En ieder nadeel heeft zijn voordeel, dankzij mijn MS kon ik een droom wellicht zomaar gerealiseerd zien worden. Dus deze kans moest ik maar ‘met beide handen aangrijpen’. De betreffende droom moest overigens nog wel in z’n geheel ontwikkeld worden. Ik kon werkelijk niets bedenken waarmee ik zou kunnen scoren bij de jury. In de dagen die volgden zette ik alles op alles om toch maar een zo echt mogelijk lijkend verhaal te fabriceren. Volgens het affiche gaf de jury mij nog slechts enkele dagen de tijd.

Heeft Geert werkelijk geen dromen? Durft Geert misschien niet meer te dromen? Ik moest maar eens goed gaan nadenken over wat ik in de toekomst nog zou willen bereiken? Of denkend aan de DreaMS Award 2013, wat zou mijn leven nog kunnen aanvullen, de kwaliteit van mijn leven kunnen verbeteren? Nou, de kwaliteit van leven is bij mij eigenlijk al goed. Waarschijnlijk zouden alleen effectieve medicijnen daartoe nog verbetering kunnen brengen. Hoewel? Hoe raar het misschien ook mag klinken, ik weet niet of ik daar direct gelukkiger van zou worden.

Er zijn nog wel activiteiten die ik zou willen ondernemen, maar om deze dan dromen te noemen? Ik zou wel enkele ‘Try before you die’-acties willen ondernemen, zoals paragliden, skiën of paardrijden. Het klinkt heel stoer, maar ik moet de kanttekening plaatsen dat ik deze wensen niet zelf heb bedacht. Ze kwamen de laatste tijd stuk voor stuk op mijn pad en ik moest steeds concluderen dat dit ook tot mijn mogelijkheden behoorde.

Ik kan tot nu toe terugkijken op een rijk leven. Dit bedoel ik niet zo dramatisch dan het wellicht overkomt. Wees gerust, ik kijk ook gewoon naar mijn toekomst, hoe onzekerder die ook is. In mijn leven heb ik kunnen lopen, dansen, werken en voetballen en mag ik nog steeds vader zijn. Ik hoor wel eens de vergelijking met iemand die zijn hele leven al in een rolstoel zit. Die weet tenminste  niet wat hij mist en hij heeft niet zoveel hoeven in te leveren als ik. Dat zie ik duidelijk anders. Tot nu toe heb ik in mijn leven het nodige kunnen verwezenlijken, misschien wel dromen zien uitkomen, maar ook aan diggelen zien vallen. Na 10 jaar huwelijk ben ik gescheiden en na 13 jaar werken werd ik arbeidsongeschikt. Maar bovenal heb ik twee geweldige dochters en een fijn sociaal en cultureel leven.

De DreaMS Award 1963 had naar Martin Luther King moeten gaan. Met het inwilligen van zijn droom had de gehele mensheid veranderd kunnen worden. Maar toen bestond deze Award nog niet en Martin Luther King had trouwens geen MS.