Misdenken

Stel, ik zou wel weer eens naar het Rijks willen gaan, dan snapt waarschijnlijk iedereen waar ik het over heb. Zo ook als ik over het Wad praat. Onvolledige woorden, noem het termen, maar overduidelijk wat er wordt bedoeld. De Bios, de Mac, Insta, Appie, het Net, de Rabo.

Daarentegen, als ik verkondig dit jaar weer naar het eiland te willen gaan, roept dat gefronste wenkbrauwen op. Eèn eiland kan nou eenmaal wherever liggen, terwijl hèt eiland als naamgeving van alles kan omvatten: een boek, een winkelcentrum, een basisschool. Binnen mijn wereld is er slechts één ‘Eiland’ en sinds kort ook maar één Bea. Bea? Vaag!

Al 10 jaar begeef ik mij in een kring waar het gebruik van termen gangbaar is. Loef, Bakboord, Ree, Draaigijp, de Bertus, de Eduard. In 2008 ging ik naar Robinson Crusoe, een eiland op de Loosdrechtse plassen. Het leek trouwens dat ik mij daar aan een verslaving blootstelde. Andere deelnemers vertelden al voor de 5^e, 10^e of 30^e keer op het eiland te komen. Over vooroordelen gesproken, ik herinner mij het behoorlijk kortzichtig te vinden, jezelf nogal beperkend, als mensen jaarlijks naar dezelfde locatie gaan voor een vakantie. Acht jaar later kwam ik daar voor de negende keer. Het buiten zijn, het grenzen verleggen, wat was het hier gaaf.

Er werd daar ook gesproken over de Bea of de Lut. De wat? De Beatrix of de Lutgerdina, de twee andere accommodaties van Stichting Sailwise. ‘Daar lijkt mij dus niets aan.’ Ik hoor het mijzelf nog denken. Op het eiland kan je tenminste nog kiezen uit verschillende boten, je eigen gang gaan. De Lut of de Bea hebben natuurlijk weinig mogelijkheden. Trouwens, mijn elektrische rolstoel zal daar ook wel ongeschikt voor zijn.

Tot ik twee jaar geleden met een schrijfwedstrijd een verblijf op de Lut won. Behoorlijk bevooroordeeld vertrok ik naar Enkhuizen om drie dagen later compleet gebrainwashed terug te keren. Wat was dat geweldig! Er is nog zoveel mogelijk! Met het met mijn kin sturen van deze kolos misschien wel als climax. Vorig jaar ben ik een week geweest. Akkoord, riant is anders. De beperkte ruimte in de verschillende cabines was wel een dingetje. Maar de combinatie van niet negatief denken en nog positievere herinneringen maakte dat ik mij ook voor dit jaar weer aanmeldde. Dan maar het verstand op nul zetten bij toiletgang, douchen of het in en uit bed gaan.

Onder haar vlag maakt het Nationaal MS fonds ook gebruik van de locaties van Sailwise. Er worden mogelijkheden gecreëerd om samen met andere MS-fans enkele dagen op en om het water te zijn. Helaas, de Lut was dit jaar al volgeboekt, de Bea nog niet. Dan maar daarheen. De Bea ligt in Elahuizen aan de Fluessen, Súdwest-Fryslân, en is een grote catamaran. Het leek mij nauwelijks uitdagend, nogal passief. Slapen doen deelnemers aan de wal en overdag gaat men gezamenlijk het water op. Dacht ik.

Niets was minder waar. Een prachtig aangekleed, ruim gebouw en verschillende mogelijkheden om te zeilen. En veel, heel veel water! Net als op de Lut moest ik ook nu een mening inslikken. Had ik dit maar eerder geweten.

Elk vooroordeel heeft zijn nadeel.