Doen

Weet iemand waarom een patrijspoort een patrijspoort heet? Een wat? Zo’n klein rond raampje in de kajuit van een schip. Niet geheel toevallig keek ik daar twee uren eerder doorheen naar buiten en zodoende ontstond deze vraag.

Behalve dat ik het antwoord zelf niet weet, lijkt het mij een goed idee om voor de gezelligheid deze vraag aan mijn tafelgenoten voor te leggen. Feitelijk stelde ik dezelfde vraag al voor de derde keer, maar de eerste twee keer had, behalve degene die naast mij zat om mij te helpen bij het ontbijt, verder niemand dit in de gaten. Dan had ik maar eerder mijn spraakversterker moeten activeren. Binnen de situatie waarin ik mij begaf was dit overduidelijk dus wel nodig.

Het is een ruimte van ongeveer vier bij zes meter, benedendeks. Samen met 20 anderen begin ik aan de tweede dag van een kort verblijf op de Lutgerdina, het schip van Sailwise. Gisteren vertrokken wij uit Enkhuizen, straks gaan wij de Waddenzee op.

Aan de ene korte zijde zijn de trap en lift naar boven, waarin mijn rolstoel exact past. Via de stuurhut kom ik dan uit op het bovendek. Aan de andere zijde van de gemeenschappelijke ruimte leiden twee klapdeuren naar de slaapruimtes, het minst fijne deel van het schip. Maar ik was volledig bewust toen ik mij aanmeldde voor de tocht, dus ik moet gewoon niet zeiken.

Varen op de Lutgerdina is machtig, maar door de voor mij krappe slaapruimtes heb ik het schip jarenlang genegeerd. Het was echter een specifieke afbeelding op de website die mij desondanks steeds weer deed terugverlangen naar de ’Lut’ en waardoor ik mij afgelopen winter toch weer inschreef. Het schip drooggevallen op het wad met iemand in een rolstoel daarnaast op datzelfde wad staand. Hoe die daar kwam? Eeh? Dat wil ik ook! Waarom? Daarom! Gevalletje bucketlist.

Na aankomst zag en voelde ik meteen weer waarom dit schip zo geweldig is. Benedendeks, bij het zien van de slaapruimte werden ook mijn twijfels hieromtrent weer bevestigd. Een ruimte van nog geen twee bij twee meter, inclusief een soort stapelbed, kastruimte en wastafel. Fantaseer daarbij ook nog bagage en mijn rolstoel. Oké, er is wel een plafondlift. Negeren Geert! Verstand op nul zetten bij de transfers naar en uit bed. Oftewel, nu omdraaien, plezier hebben en vanavond zien we wel weer verder.

Het waren geweldige dagen met enkele spectaculaire activiteiten. Zo zijn wij drooggevallen en stond ik naast de boot ook op het wad. Om mijn elektrische rolstoel te besparen zat ik in een douchestoeltje op wielen en wegens rompbalans 0,0 werd ik lichtelijk gemummificeerd met ducttape. Met een touw om mijn middel, een van de bemanningsleden achter mij lopend en zelf niet nadenken, maar alles ondergaan, werd ik achterwaarts naar beneden geleid. Over een loopplank vanaf zo’n drie meter hoogte, in een hoek van 45° bereikte ik het wad.

Dat ik ook nog het schip bestuurde met mijn kin en in het zogeheten Kluivernet heb gelegen, vlak boven het IJsselmeer bungelend, wat feitelijk nog spannender was, moet men maar geloven. Blij dat ik toch weer eens met de ‘Lut’ ben meegegaan.

Waarom een patrijspoort zo heet ben ik inmiddels weer vergeten.