Omleiding

‘Well, they call me the breeze

I keep rollin' down the road.’

…

De muziek klinkt in mijn hoofd, terwijl ik afgelopen zondagochtend in het ziekenhuis lig. Het is nog vroeg. De twee dagen hiervoor passeren de revue. Het is niet voor niets dat ik bij de stem van JJ Cale uitkom.

Die vrijdag begint met een retourtje Meppel. Daar word ik voor een ochtend opgenomen. Bij het ophalen, de taxi is zowaar op tijd, vraag ik aan de chauffeur: ’Gaan we rechtstreeks?’ ‘Nee, we gaan rechtstreeks’, antwoord hij. Dit is natuurlijk erg grappig om te horen, maar het geeft ook maar aan dat ik in mijn hoofd duidelijker praat dan dat het er aan de voorkant met binnensmonds gebrabbel uitkomt. Maar dat terzijde.

Door een uroloog wordt botox in mijn blaaswand gespoten. Waarom? Daarom. Meteen kreeg ik een nieuwe katheter aangebracht. Eentje waar de bacteriën minder makkelijk aan vasthechten. Als deze na drie maanden effect blijkt te hebben, lees: ik minder blaasontstekingen heb, mag ik hiermee doorgaan. Waarom ik deze niet eerder heb gekregen, zeg het maar. Hij is wel heel duur kreeg ik te horen.

Ook wordt er een scan gemaakt van mijn blaas en nieren. Die middag word ik gebeld door de uroloog. In de verbinding tussen mijn linker nier en blaas zit een flinke niersteen, die moet eruit. Inmiddels sta ik op een wachtlijst hiervoor. Wanneer dat is weet ik niet. Maar als ik onderwijl koorts krijg moet ik meteen contact opnemen met de urologie poli. Dan moet er ‘even’ een zogeheten dubbel J-katheter, of JJ katheter in die verbinding worden aangebracht. Daarmee wordt de niersteen omzeild. Waarom dan niet direct die steen eruit halen? Die vraag heb ik niet gesteld. Nu die steen bekend is en ik een nieuwe katheter heb is er voor mij een sprankje hoop op het beëindigen van de continuïteit aan blaasontstekingen.

De volgende ochtend heb ik visite van mijn neef en een andere vriend. Tot dan toe voel ik mij helemaal in orde, maar we zijn nauwelijks aan de klets of ik krijg opeens flinke verstijving en verstrekking in mijn armen en benen. Dit is nieuw voor mij, maar als er een koortsaanval bijkomt weet ik meteen wel hoe laat het is. De mannen bellen meteen naar de spoedeisende hulp. Zoals de dag daarvoor aan mij verzocht moeten wij toch maar naar de poli van de urologie bellen. Ja, ook op zaterdag. Daar is de wens dat ik zo spoedig mogelijk naar de spoedeisende hulp kom. Een ambulance is er niet, maar komt u maar met een taxi.

Als na een uur de taxi ons komt ophalen, ben ikzelf compleet energieloos. Gelukkig is mijn neef mee om mij te begeleiden. Eenmaal bij de spoedeisende hulp hoef ik niet lang te wachten en beginnen de eerste onderzoekjes. Niet veel later word ik opgenomen op de afdeling urologie en ‘s avonds voor 20:00 ben ik weer wakker uit de narcose.

De volgende ochtend voel ik mij een stuk beter en overdenk nog eens wat mij is overkomen. Misschien wat vergezocht, maar bij mij is de link tussen een JJ katheter en JJ Cale nou eenmaal snel gelegd.