Online

Het is algemeen bekend. Deskundigen kunnen er niet meer omheen en waarschijnlijk zal iedere volwassene het herkennen en ook erkennen. Ik mag aannemen dat er al melding van wordt gemaakt in de geschiedenisboeken op de middelbare scholen en anders zal dat in de eerstvolgende editie wel gebeuren. Op school mag tijdens lessen maatschappijleer dit onderwerp ook niet ontbreken. De jeugd is de toekomst, die moet er bewust van worden gemaakt. Misschien is er nog wat te redden?

Het gaat hier om de verindividualisering van de samenleving. Deze tendens is al een aantal decennia gaande, maar wordt steeds zichtbaarder. De maatschappij verandert. Het beleven van het leven gebeurt steeds individueler. Het gevoel dat men steeds anoniemer voor elkaar wordt en dat er nauwelijks sociale controle meer is, wordt door velen onderstreept. Eenzaamheid wordt niet meer opgemerkt en neemt daardoor toe.

Een grote boosdoener hiervan is het internet. Oké, we kunnen gewoon niet meer zonder die geweldige computer en ook ik kan niet ontkennen dat het World Wide Web veel voordelen heeft. Maar behalve dat het snel, makkelijk, informatief, interessant, onderhoudend en praktisch is, zit er ook een enge zijde aan. De digitale snelweg speelt een zeer invloedrijke, negatieve rol bij de individualisering van de mens binnen de samenleving.

Met het voorgaande vertel ik niets nieuws. Deze intentie heb ik ook zeker niet. Ik wil alleen nog maar eens deze minder leuke kant van internet onder de aandacht brengen. Ook Geert Jan den Hengst is flink bezig om het internet in zijn alledaagse leven te integreren. Wie niet eigenlijk? De argumentatie dat het internet alles makkelijker maakt is, bekeken vanuit leven in een rolstoel, meer dan waar. Althans, in mijn geval. En als de hersenen nog werken en de spraakherkenning zijn werk doet.

Dat de kapper bij mensen thuis komt, ook bij mij, is de gewoonste zaak van de wereld. Maar anno 2013 is vrijwel alles wat men in het leven nodig heeft via internet is aan te schaffen en dat wordt dan ook nog eens thuisbezorgd. Aangezien Nederland ondertussen bol staat van de bezorgservice, thuisservice en allerlei knetterende scootertjes met grote isolerende boxen achterop, komt het erop neer dat men je de straat nauwelijks meer op hoeft.

De dagelijkse boodschappen, kleding, schoenen, boeken en zelfs planten zijn online te bestellen. Bol.com voldoet aan alle behoeften. Verzekeringen zijn met een paar drukken op het toetsenbord af te sluiten. Vrijetijdsbesteding, games, puzzels, sociale contacten zoeken en onderhouden, een partner proberen te vinden. Voor veel mensen is het internet niet meer weg te denken uit hun bestaan. Of het nu gaat om de echte wereld, een virtuele wereld of het grote schemergebied daartussen.

Zelfs voor literatuur, relikwieën, beelden en alles wat met bezinning, het innerlijke, levensbeschouwing, esoterie, mediteren of geloof te maken heeft, kan men thuisblijven om op zoek te gaan.

Er is echter een grote, opvallende uitzondering op het voorgaande. Online kan ik nog steeds geen kaartje voor een wedstrijd van PEC Zwolle kopen. Voor alle overige zitplaatsen is dit wel mogelijk, behalve voor het zogenaamde rolstoelplateau. De reden hiervoor is volgens mij dat men misbruik wil voorkomen. Dat begrijp ik niet, want ik zie niet in hoe er misbruik kan worden gemaakt. Er is slechts één ingang waar rolstoelen naar binnen kunnen. Als daar dan een beetje ontwikkeld persoon wordt neergezet, die kan beoordelen wie er in een scootmobiel of een rolstoel zit en wie als eventuele begeleiding mee naar binnen gaat, is het probleem opgelost

Geregeld gaat bij mij de deurbel, waarna een koeriersdienst aan mij vraagt of ik namens een buurman of buurvrouw die er niet is iets wil aannemen. En dan ligt er een pakketje bij mij in huis. Nieuwsgierigheid knaagt, want wat zou er in dit discreet verpakte doosje zitten? Ik krijg ondertussen het idee dat ik een der laatste Mohikanen ben die nog naar een winkel gaat. Waar blijft de charme van het kopen, het onder de mensen zijn? Ik zal wel ouderwetse zijn.

Toch zal ook ik steeds meer online gaan shoppen, vermoed ik. Eigenlijk is dat toch wel handig en bang voor vereenzaming ben ik niet!