dinsdag 1 oktober 2013

Gevangen


ʺGelukkig houdt mijn geloof mij op de been. Ik weet, als ik zwak ben, ben ik machtig.ʺ

Dat zijn zo ongeveer de laatste woorden uit de documentaire Houdt God van Vrouwen?. Afgelopen zaterdag zag ik deze bij RTV-Oost. Over Hilligje Kok-Bisschop, een strijdbare vrouw die in de Oud Gereformeerde Gemeente in Staphorst meer rechten wil voor vrouwen. Zij wil een actieve rol spelen in haar kerk en binnen de SGP, maar de mannen houden de deuren voor haar gesloten. Vrouwen moeten gewoon zwijgen en worden volgens haar onderdrukt.
Haar zoon is homoseksueel en zij ervaart de totale afkeuring hiervan binnen haar kerk. Zij ging destijds zelf ook niet naar zijn huwelijk, waar ze spijt van heeft. Ze was bang voor reacties uit de kerk. Hilligje kan het niet rijmen dat er naastenliefde wordt verkondigd, maar tegelijkertijd homo’s worden wegzet als een stuk vuil. Ze verlaat haar kerk, maar is en blijft wel gelovig en wil graag laten zien dat God anders is dan dat hij vaak geschetst wordt in de kerk. Hilligje voelde zich een gevangene in haar eigen gemeente. Ze kon niet zijn wie ze zou willen zijn.

Dit overkwam ook Tjalling, een boer uit de provincie Groningen. Het grote verschil is dat zijn verhaal fictief is en het gebeuren in Staphorst non-fictief. Geboren in een verkeerd lichaam is één van de afleveringen uit de televisieserie 30 minuten uit 1995. Ze werden gebracht als realistische docudrama’s, gespeeld door Arjan Ederveen.
Tjalling woont met zijn gezin op een boerderij, ergens in de provincie. Hij beseft dat hij zit opgesloten in zijn eigen lichaam. Hij denkt en voelt in werkelijkheid een andere identiteit te moeten hebben, namelijk die van een bosneger uit Zaïre. Na een lange innerlijke strijd besluit hij te worden wie hij graag wil zijn. Er volgt een pigmentkuur die zijn huidskleur verdonkert en zijn neus en lippen worden door plastische chirurgie verbreed. Na deze fysieke overgang begint Tjalling, ondertussen omgedoopt tot N'Jing, steeds meer te verlangen naar het ultieme einddoel. Uiteindelijk neemt hij die grote stap ook, verlaat zijn gezin en verhuist naar daar waar hij wil zijn, de steppes van Zaïre. Na een aantal weken blijkt hij te zijn verstoten uit de gemeenschap aldaar. Hoe het afloopt is niet bekend.

Ergens tussen de aandoenlijke verhalen van Hilligje en Tjalling hebben we ook nog Geert. Gevangen in mijn eigen lichaam en niet kunnen zijn wie ik zou willen zijn. Maar de strijd aangaan is in mijn geval zinloos.
Begrijp me goed, ik laat de dramatiek er natuurlijk van afspatten. Ik meen er dan ook bijna niets van. De waarheid is dat ik graag meer uit mijn lichaam zou willen halen, maar dat zit er nu eenmaal niet in. De mentale strijd heb ik allang gewonnen. Dat ik mij gevangen voel is pure onzin. Ik voel mij prima in mijn koppie, in mijn leven.

Onlangs kreeg ik van iemand de bijzondere, mooie woorden: 

De kunst van het genieten is vooral een kunst in het omgaan met de realiteit. Hoe die zich ook aandient.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten