Toekomst

Geboren worden overkomt iedereen, daar hoeft men niets voor te doen. Ademhalen en het kloppen van je hart gaan ook al vanzelf. En dat het iedere ochtend weer licht wordt, idem dito. Maar dat betekent uiteraard nog niet dat ieders tijd op aarde volledig vanzelf verloopt. De enige zekerheid is dat het leven eindig is. Of men nu woont in Zwolle, Staphorst of Zuid-Soedan.

In de belevingswereld van kinderen is het nog vanzelfsprekend dat ze later gaan werken, papa of mama worden en in een auto zullen rijden. Aan die onschuld kan maar beter niet getornd worden. Zij komen er vanzelf wel achter dat het leven geen logica kent. Waarbij ik mij moet afvragen hoe het toekomstbeeld van kinderen in Zuid-Soedan eruit zal zien.

Veel jongeren, en misschien zelfs volwassenen, hebben de veronderstelling dat alles in het leven ‘wel goed komt’. Steken zij hun hoofd misschien in het zand? En mag ik hen dat dan kwalijk nemen? Het kan gewoon onwetendheid zijn of misschien is men onmachtig om verder te kijken dan de neus lang is. Deze mensen mogen zich in ieder geval gelukkig prijzen als hen de minder fijne kant van het leven tot nu toe bespaard is gebleven.

Ik kan er op mijn manier over meepraten dat het leven niet voorspelbaar is. Aanvankelijk ging alles redelijk als vanzelfsprekend. Na een kabbelende jeugd volgden opleidingen en een baan. Trouwen en twee kinderen pasten ook in het plaatje. Alle zorgen van toen verbleekten echter, toen bleek dat ik MS in mijn zenuwstelsel had zitten, met alle gevolgen van dien.

Een tijd geleden zag ik Het leven begint bij 18. Een documentaire over een licht verstandelijk beperkt meisje dat 18 jaar wordt, officieel volwassen. Vanaf nu mag zij zelf gaan bepalen of zij hulp in haar leven accepteert. Ze verlaat de zorginstelling waar ze woont (toevallig die waar ik heb gewerkt, Emaus in Ermelo), zwerft rond en denkt dat alles ‘wel goed komt’. Ze wil volwassen zijn, maar heeft geen idee hoe dat moet. 

In Zwolle blijken er gemiddeld tussen de 80 en 100 zwerfjongeren te zijn. Je herkent ze niet, want ze zien er net zo uit als iedereen. Ze leven op straat en overnachten hier en daar, of bij de daklozenopvang. Deze jonge thuislozen kampen veelal met psychische en/of financiële problemen.

Ik wil aandacht vragen voor de Stichting Jan ten Bloemendal. Jan was ooit zelf dakloos en hij weet hoe het is om alles kwijt te raken. Zijn stichting wil zwerfjongeren in Zwolle op weg helpen naar een betere toekomst. Omdat deze jongeren nauwelijks bezittingen hebben, wordt er geld ingezameld om hen starterspakketten mee te kunnen geven. Daarmee kan dan een begin worden gemaakt met het bouwen aan een toekomst. De inhoud wisselt per persoon, afhankelijk van de behoefte. Soms zou deze kunnen bestaan uit servies en handdoeken. Anderen hebben weer sportkleding nodig, een kookcursus of een laptop voor school.

De Zwolse hardloopgroep Warmlopers heeft als motto: hardlopen met hart voor goede doelen. Op 14 juni a.s. lopen zij de halve marathon van Zwolle om geld in te zamelen voor de actie van de Stichting Jan ten Bloemendal.

In theorie kan een toekomst nog vanzelfsprekend lijken, de praktijk bewijst vanzelf het tegendeel!