Naïef

Het zou dus allemaal wel meevallen. Sterker nog, ik zou de dans volledig ontspringen. Noem het gerust flink onnozel, ondertussen weet ik weldegelijk dat het een nogal naïeve gedachte was. Maar zelfs toen de kogel door de kerk was en bleek dat ik voortaan met een uurtje minder huishoudelijke ondersteuning tevreden moest zijn, kon ik de impact van de realiteit nog geen plaatsje geven.

Met 1 juli in het vooruitzicht, de dag waarop alles anders wordt, is het overduidelijk dat de bezuinigingen wel degelijk ook voor mij gevolgen hebben. Klagen doe en durf ik echter niet, want het gaat slechts om schoonmaken van mijn niet al te grote appartement. En er zijn immers belangrijkere zaken in de wereld waar ik mij liever druk over maak. Akkoord, ook ik leef liever in een schoon huis zonder stofwolken onder mijn bed, maar het is de moeite van het relativeren meer dan waard.

Voor een verklaring van mijn aanvankelijk laconieke houding, heb ik een zelfevaluatie ondergaan. Het was mij al snel duidelijk dat niet zelfmedelijden, maar een vertroebeld realiteitsbeeld de oorzaak is. Door omstandigheden heb ik al jaren lang geen stofzuiger meer aangeraakt, geen stofdoek vastgehouden en geen raam gezeemd. Waarschijnlijk ben ik gewoon te makkelijk gaan denken over schoonmaken. Nog erger misschien, als op de woensdagmiddag mijn huishoudelijke hulp actief is, lig ik te ronken in mijn bed. Dat wil ik ook, hoor ik anderen denken!

De vraag is niet wie de wasbeurten doet, maar wanneer dit gebeurt. Dit logistieke probleem speelde de afgelopen dagen door mijn hoofd. Hoe verdeel ik alle bijkomende handelingen, van wasmachine aanzetten tot opbergen van de schone was, over twee keer anderhalf uur. Ik geneer me bijna dat ik over zoiets banaals moet nadenken. Een was droger heb ik niet en eerlijk gezegd weiger ik om die aan te schaffen. Waarom? Daarom! Dat zou ook weinig uitmaken, denk ik.

Paniek is inmiddels overbodig, want ik heb een naar mijn idee duidelijk handelingsplan gemaakt. Overigens, ik zou mezelf niet zijn als ik ook iets positiefs zou zien in de gevolgen van de bezuinigingen op mijn huishouden. Hoe gek dit misschien ook moge klinken! Maar hoe vervelend het ook is, ik ben wel wakker geschud. Uiteraard las en hoorde ik al de nodige minder leuke ervaringen uit de wereld om mij heen, nu heeft de waarheid mijn territorium ook bereikt. Ook al is mijn cirkeltje maar met 60 minuten schoonmaken ingekort.

Ik hoor over lotgenoten die ook hebben moeten inleveren. Ik hoor over ouderen die nog volledig zelfstandig wonen, maar nauwelijks meer ondersteuning krijgen. Ik hoor over gemeentes die het zogenaamde keukentafelgesprek af doen per telefoon en zich nauwelijks om de thuissituatie bekommeren. Ik hoor over mensen die de hele dag op hun luie reet zitten en dan nog wel voldoende ondersteuning krijgen. Ik hoor over managers die zichzelf nog meer salaris toe-eigenen. Ik hoor veel en ik schrik.

Maar ik ben ontsteld als ik lees dat mensen gaan klagen over zogenaamde ’gelukszoekers’. Al het geld wat aan asielzoekers wordt uitgegeven zou maar eens binnen de landsgrenzen moeten blijven.

Over naïef gesproken!