Verstekeling

Een zondagavond, rond zeven uur. Stel, je bent een sprinkhaan, zo’n twee centimeter lang en knalgroen. Je verblijft op dat moment in een struik, groeiend tegen een muur. Terzijde, maar vanaf jouw plekje kijk jij uit op de Bermzegge, een straat in Stadshagen, de wijk waar ik woon. Ach, weet jij veel!

Waarschijnlijk doe jij je net te goed aan een stuk blad, als jij opeens iets zigzaggend dichterbij ziet komen. Wat een malloot! Lachen, daar ga jij eens even goed voor zitten. Maar … slik … het gevaarte komt regelrecht op je af en schampt met zijn schouder de struik. Precies daar waar jij zit. Ondanks het beschikken over een formidabel evenwicht, word jij gelanceerd en komt terecht op de blouse van die malloot. Hij weet niet dat er een verstekeling op hem zit en jij weet niet dat jij nog slechts een uur te leven hebt.

Hij in die rolstoel, ik dus, is op weg naar huis. Niet beschonken, al lijkt dat daar wel. Ik kom bij een verjaardag vandaan. Echter, bij vertrek bleek ik nauwelijks tot aan mijn kinbesturing te kunnen reiken. Veroorzaakt door niet goed zitten. Dat komt nogal precies. Heb ik de laatste tijd wel vaker last van. Laat je dan helpen! Dat wordt ook aangeboden. Aanvankelijk sla ik dit nog af. Eigenwijs? Een taxi bellen? Nee, dank je!

Uiteraard kan ik alle hulp krijgen, maar eerlijk gezegd snap ik er zelf ook niets van. Hier schuilt een speurtocht naar oorzaak en gevolg achter. Het begon met een kapot zitkussen wat vervangen moest worden. Blablabla, een te lang, saai verhaal. Enkele uren later, als ik in bed lig, overdenk ik de puzzel en valt er een kwartje. Ik had mij vanavond veel gedoe kunnen besparen.

Terwijl ik over de stoep zwalk, schamp ik dus die ene struik, waardoor de sprinkhaan onvrijwillig op avontuur gaat. Bijna drie kwartier later ben ik thuis. Eindelijk, het had ook in tien minuten gekund. Mijn laptop en de microfoon staan nog aan, dus ik kan gelijk achter het beeldscherm kruipen voor … whatever.

Op dat moment voel ik wat kriebelen in mijn nek. Jakkes, een spinnetje. Dit is slechts een vermoeden, gebaseerd op vele ervaringen. Mieren, torretjes of hardnekkige vliegen, ik haat ze. Een stuk spinnenweb, ook zo irritant.

Even later voel ik alsof er iets neerkomt op mijn haren vlak boven mijn linker oor. Ik kan natuurlijk niet vermoeden dat dit die illegale sprinkhaan is. Na een sprong, ik denk vanaf mijn schouder, landt deze op het grijze oerwoud op mijn schedel. Meteen gaat het beest aan de wandel. Over mijn linker slaap, richting mijn oog. Het zal toch niet … Wel dus, ook over het bovenste ooglid. Ik gruwel!

Tussen mijn ogen blijft het monster stilstaan. Ik heb op dat moment geen idee wat het is. Het beest zal zich bekeken voelen. Ik kijk scheel, beide pupillen op het beest gericht. Gatver, een langpootmug!? Vanaf daar springt het beestje op mijn laptop en dan zie ik dat het een sprinkhaan is.

De onderwijl opgeroepen assistentie komt mij helpen. De sprinkhaan wordt gevangen en vermoord.

Het alternatief van terug lanceren naar een struik bedenk ik te laat.