Eind januari was het zo’n dag waarvan ik wist dat die zou komen. In mijn badkamer stond een voor mij nieuwe douche-/toiletstoel, om mijn leven te verrijken. Tijdens een zogeheten passing werd door mij en enkele anderen beoordeeld wat er nog moest worden aangepast aan dit badkamergemak. Maar met die ene constatering werd een deel van mijn levensvreugde afgenomen. Uitleg!
Om te douchen werd Geert, zittend in een douche-tilmat, in zijn douchestoel geparkeerd. Deze, lomp, ouderwets, functioneerde nog prima. Maar door beperkte ondersteuning was vervanging wenselijk. Die andere, bijna dagelijkse happening in de badkamer vroeg ongetwijfeld om een verandering. Niet zozeer betreffende het eindresultaat, dat was goed. Wel om het transport in de tillift en het ‘zitten’ op het toilet.
Als ik voor mijn grote boodschap wilde gaan maakte ik gebruik van een zogeheten toiletband. Of ik in mijn rolstoel zat of op bed lag, deze band werd om mij heen gewurmd. Met steun onder mijn bovenbenen en ook voor mijn rug, buik, nek en hoofd. Daartussenin was er vrij spel voor mijn kont, dus broek wegstropen en zitten maar. Klinkt goed natuurlijk, maar niet voor mij met 0,0% rompbalans! Feitelijk moest ik mijn hele gewicht opvangen met mijn oksels, met blauwe armen tot gevolg. Hoe dan? Neem dit maar gewoon van mij aan! Eenmaal op het toilet zittend lag ik met mijn borstkas op mijn knieën, de tillift nog voor mijn neus. Rechtop zitten is in mijn geval geen optie. Het zag er niet uit!
Kortom, tijd voor een tweezijdige verandering, dus een douche-/toiletstoel. De toiletband moest gaan verdwijnen uit mijn leven. Na onderzoek en overleg met ergotherapie had ik een specifieke stoel op het oog. Minstens zo belangrijk als goed zitten was mijn wens om de stoel boven het toilet te kunnen plaatsen. Want een po onder mijn kont, er zijn vast ergere dingen in de wereld, maar liever niet.
Die bewuste ochtend waren er, niet geheel corona-proof, vijf paar ogen aanwezig. Mooie stoel, enkele aanpassingen nodig, maar boven het toilet plaatsen bleek onmogelijk. De meeting daarom per direct afkappen durfde ik niet. Een betere stoel zou ik niet makkelijk vinden en om het onderstel dusdanig aan te passen of het toilet te verbouwen zou trouwens een te kostbare zaak worden. Dus dan maar gebruikmaken van de onderschuifbare po.
Na levering van de definitieve versie, er was gevoelsmatig geen weg meer terug, kwam de Bob de verbouwer in mij naar boven. Toen ik hier ruim 11 jaar geleden kwam wonen werden in mijn badkamer allerlei voorzieningen aangebracht, waar ik door mijn fysieke achteruitgang nog geen jaar gebruik van heb gemaakt. Onlangs, toen ik de gemeente vroeg deze weg te halen werd mij duidelijk dat de aanpassingen voor hen allang waren afgeschreven en dat ik gerust zelf mocht gaan slopen. Zij kwamen niet!
Inmiddels past de stoel prima boven het toilet. Maar voor de daadwerkelijke boodschap verloopt het verder proces, zonder details te geven, nog absoluut niet naar wens. Kan dit worden aangepast? Een kwestie van wennen? Dat moet nog blijken.
Waarom ik dit eigenlijk vertel? Niets is dus vanzelfsprekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten