Wit

Het zat er al enige dagen aan te komen. Na een bijna subtropische decembermaand diende de winter zich aan en zou het zowaar gaan vriezen. Erger nog, het gaat sneeuwen. Dinsdagochtend 15 januari zou de hel losbarsten. Ik heb er die nacht niet minder om geslapen, maar de avond ervoor bekroop mij wel een enigszins beklemmend gevoel. Bang ben ik niet aangelegd, maar sneeuw werkt nu eenmaal beperkend. Ik heb sowieso al een hekel aan neerslag, maar sneeuw vormt toch wel de anticlimax.

Maandagavond had ik nog een vergadering. De Zwolse Gehandicaptenraad heeft een op de praktijk gerichte werkgroep, de BTB. Dit staat voor Bereikbaarheid Toegankelijkheid Bruikbaarheid. Wij richten ons op openbare gebouwen, ruimtes en vervoer.

Hoe dan ook, ik met de stadsbus naar de locatie van vergadering. Op de heenweg een ideale verbinding. Enorm koud, maar gelukkig nog geen sneeuw. De terugreis doe ik maar met een taxi, die ik heb gereserveerd. Voor de zekerheid, want volgens mij zie ik al wat vlokjes dwarrelen. Mijn voorzorg is niet voor niks geweest, zal later op de avond blijken.

Ik word wakker en het eerste wat mij te binnen schiet is dat ik vandaag binnen moet blijven. Maar is dit wel zo? Ook al heeft het gesneeuwd? Mijn agenda schiet door mijn hoofd. Vanmiddag naar fysiotherapie, vanochtend komt iemand mij helpen om boodschappen te doen. Jolanda helpt mij twee dagen in de week om ongedwongen met Rosa samen te kunnen lunchen. Zij helpt mij nu ook met boodschappen doen. Een welkome aanvulling.

Eenmaal in de kleren zie ik door de ramen een mooi tafereel. Niet qua natuur, want mijn uitzicht is een ordinaire parkeerplaats vol sneeuw. Een paar spelende kinderen, gelet op het tijdstip kennelijk nog niet basisschoolrijp, hebben de grootste lol op een slee. De ploeterende persoon de ervoor loopt lijkt iets minder plezier te hebben.

Ben ik blij met sneeuw? Ik kan niet ontkennen dat het een mooi aanblik geeft. Maar een van de grote nadelen is dat sneeuw blijft plakken in de profielen van mijn banden. En anders wel elders in de mechaniek onder mijn kont. Als ik niet uitkijk ligt er aardig wat gesmolten sneeuw in menhuis. Of is dit pietluttig gedacht? Minstens zo vervelend vind ik het aankleden. Of het nu regent of sneeuwt, het is in ieder geval verstandig om een zogenaamd schootskleed te gebruiken. Doe mij maar wat lekkerder weer. Even een trainingsjas aan, klaar!

Fysiotherapie bel ik af, boodschappen doen doe ik wel. Het feit dat ik dit samen kan doen vind ik toch wel een prettig idee. Het valt eigenlijk wel mee buiten. Heb ik mij daar nu zo druk om gemaakt? Eén opritje kwam ik door gladheid zonder hulp niet op.

Ach, het is maar sneeuw.