zaterdag 18 mei 2013

Zien


Zondag 12 mei is de verjaardag van mijn vader en dit jaar tevens Moederdag! En ook nog eens de laatste wedstrijd van het seizoen voor PEC Zwolle. ADO Den Haag kwam op bezoek en hoewel er voor ‘ons’ niets meer op het spel stond wilde ik daar wel graag bij zijn. Art Langeler en Jaap Stam, de trainers, namen samen met enkele spelers afscheid. Dit werd opgesierd met een 4-2 overwinning.
Om meerdere praktische redenen worden alle familieaangelegenheden binnen Zwolle in mijn huis georganiseerd. Zo ook deze ochtend. Mijn vader heeft er 78 jaar opzitten. Wat geef je aan iemand die begint aan zijn 79e jaar? Bij navraag wist mijn vader het niet. ʺIk heb alles al, ik heb niets nodigʺ, zegt hij dan. Maar hij fantaseert openlijk over een iPad.

Een aantal mensen om hem heen hebben er eentje en hij loopt zich daaraan te verlekkeren. Door deze mensen wordt het hem zelfs geadviseerd om er ook een aan te schaffen. Al is het alleen maar om hem uit zijn studeerkamer te houden, zodat hij vaker beneden is. Dat voordeel ziet hij zelf ook wel. Maar hij ziet ook het nadeel en dat is dat er volgens hem weer een nieuwe vorm van computeren eigen moet worden gemaakt. Hij heeft ook nog eens de pech dat hij zijn enige zoon hierbij niet kan inschakelen. De digitale evolutie gaat grotendeels aan mij voorbij. De laptop heb ik nog geïntegreerd in mijn leven. Maar bij latere ontwikkelingen heb ik slechts kunnen toekijken. Dat is verdere interesse ook niet ten goede gekomen!

Het huidige theaterseizoen is voor mij vrijwel afgelopen. Mijn laatste kaartje van de oorspronkelijke stapel ga ik bij de ingang van theater de Spiegel inleveren als ik naar Marc-Marie Huybrechts ga. De cirkel is rond! Deze zaterdag 18 mei sta ik namelijk ook in de rij vanwege de kaartverkoop voor het nieuwe seizoen. De nieuwe programmagids heeft de ‘originele’ slogan Wat ga jij ZIEN dit seizoen? en staat weer vol moois. Die heb ik gereduceerd tot een rijtje voorstellingen die ik graag wil gaan bekijken.
Dat dit een luxe is besef ik terdege, maar ik gun het mezelf en geniet ervan. Het geld groeit mij niet op de rug. Maar ieder nadeel heeft een voordeel, zelfs ook in dit geval. Ik betaal maar de helft van het geld, omdat ik in een rolstoel zit. Of is het zo dat ik het volle pond betaal maar dat ik mijn tweede kaartje met 50% korting mag kopen? Hoe dan ook, het is om mij tegemoet te komen, zodat ik ook begeleiding mee kan nemen.

ʼHoren, zien en zwijgenʼ - oorsprong
Over waar en hoe dit Nederlands gezegde is ontstaan zijn de meningen verdeeld. Maar waarschijnlijk ligt de oorsprong bij de Vrijmetselarij. Zij kennen sinds de 17e eeuw de uitdrukking 'Audi, vide, tace, si tu vis vivere pace' (Hoor, zie en zwijg, als je in vrede wil leven). De Vrijmetselarij komt uit Engeland en waaide vanaf 1720 over naar Nederland. De uitdrukking komt oorspronkelijk uit de leer van de wijsgeer Confucius (551 - 479 v. Chr., China). Hij zegt tegen zijn leerlingen: ‘Kijk niet naar, luister niet naar, spreek niet uit en richt je niet op wat in strijd is met welvoegelijkheid’.

Op zondag 5 mei wilde ik met mijn dochters naar de gezelligheid in de stad. Bij de bushalte voor mijn huis voelde ik een onheil borrelen. Wat zou de verwachte drukte in de bus voor mij en mijn rolstoel betekenen? Als ik de bus zie naderen lijkt het aantal reizigers mee te vallen en word ik voor even gerust gesteld. Ik schatte in dat ik daartussen wel kon gaan staan. Maar dat dit valse hoop is blijkt wanneer de deuren open gaan. Ik tel 1, 2, 3, 4, 5 wandelwagens. Tja, en nu? De mensen in de bus kijken mij wat glazig aan. Of ze kijken mij, verlegen met deze situatie denk ik, niet aan. Even later rijdt de bus verder, zonder ons.
Alledrie balen wij! Susanna en Rosa zijn boos! Ik denk maar aan Horen, zien en zwijgen. Wat moet ik hiervan vinden? In feite nemen al deze kinderwagens een plaats bestemd voor een rolstoel in beslag. Maar mag ik op een dag als vandaag de bus voor mezelf claimen?

Op de vraag wat hij wilde hebben met zijn verjaardag antwoordde mijn vader vroeger standaard met: ʺliefde!ʺ Ik heb wel eens een oud, kapot singletje met een nephoesje voor hem gemaakt. Deze was zogenaamd van André Hazes met zijn hit Liefde.

Liefde, wat is dan liefde
Vergeven hoort toch bij de liefde
Smekend, hier op mijn knieën
Vragend, laat mij niet alleen
...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten