donderdag 27 december 2012

Geduld

Van jongs af aan heb ik een kort lontje gehad. Als kind van zeven huilde ik vrij snel wanneer ik mijn zin niet kreeg of als er op een andere wijze iets tegen zat. Geduld is een schone zaak, leerde ik vroeger. Net als Wijsheid komt de met de jaren. Nou, als volwassene van 30 had ik eigenlijk nog steeds geen geduld. Snel opgeven bij tegenslag, snel mopperen. Een paniekzaaier kon ik worden genoemd.

De omslag kwam eigenlijk een jaar of zeven geleden. Exacte data zijn er voor een ontwikkeling als dit natuurlijk niet te geven, maar ik kwam in ieder geval rond die tijd anders in het leven te staan.
Ongeveer twee jaren daarvoor had ik voor de zoveelste keer in mijn leven hulp gezocht. Hulp bij het leren omgaan met mijn eigen frustraties. Via mijn huisarts kwam ik terecht bij een psychiater. Hier ben ik blijven plakken, eerst individueel, daarna via een mannenpraatgroep. Zeer waardevol! Diezelfde psychiater heeft mij al vrij snel aan de medicatie gezet. Doodeng vond ik dat! Ik ben toch niet gek? Waarom zou ik dan een 'gekkenpilletje' gaan slikken. Echter, ik meen mij te herinneren dat ik na ongeveer drie weken al resultaten begon te merken. Er kwam rust, helemaal toen ik begon in te zien dat het hier om mijn 'missing link' ging, dit stofje ontbeerde ik.

De medicatie en de resultaten van de mannenpraatgroep hebben samen een geweldige basis gelegd voor de rest van mijn leven. Hiermee heb ik destijds de woelige periode van scheiden, verhuizen en lichamelijk leed kunnen doorstaan. Ik ben blij dat ik op het juiste moment een goede controle op mijzelf heb leren krijgen. Want tegelijkertijd met dat ik rustiger werd, vroeg mijn lichaam daar ook om. Mijn MS dwong mij hiertoe. Het lichaam, de motoriek, ging langzamer en het zou alleen maar tot meer frustraties leiden als ik mezelf minder goed onder controle zou hebben gehad.

Geduld, je groeit er kennelijk in mee. Tien jaar geleden zou ik alleen al bij de gedachte knettergek zijn geworden. Alles gaat langzaam, 'effe snel' is er niets meer bij. Voordat ik 's ochtends na het wakker worden mijn eerste slok koffie kan drinken, is er al weer ruim een uur verstreken. En dan moet ook alles meezitten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten