ABC

Ongeveer zes jaar geleden kwam hij in mijn leven. Maar drie jaar later moest ik hem inruilen voor een zij. Er was hier geen sprake van een beginnende penopauze of enige biseksuele twijfel. Het gaat hier om de ambulante begeleiding waar ik gebruik van ging maken. Sindsdien komt er iedere week een AB-er langs. Deze geeft ondersteuning aan mij, zowel in praktische als mentale zin. Een waardevolle aanvulling op mijn denken, doen en laten.

Op dat moment voelde ik mij verre van gelukkig in mijn leven. De scheiding was een feit en ik moest gaan starten met de rest van mijn leven. Makkelijker gezegd dan gedaan. Om na ruim veertien jaren samenzijn, vier jaar samenwonend en de rest getrouwd, weer alleen ergens aan beginnen is niet eenvoudig. Daadkracht was de laatste jaren niet mijn sterkste punt geweest, maar dat was ik al wel aan het terugvinden.

Het zou makkelijker zijn geweest als er destijds geen sprake was van die ene nogal onzekere factor. Multiple Sclerose kan erg onvoorspelbaar zijn. Mensen die deze sloperij in de zenuwen hebben, kunnen vaak niet op de toekomst vertrouwen. De verschillende uitingsvormen van de ziekte kunnen zich bij een ieder weer anders presenteren. Ik heb de pech dat het bij mij niet stabiel blijft. Als ik toen geweten had hoe ik er nu bij zit, dan… Ja, wat dan? Ik weet het niet. Eerder zei ik al eens dat als niet bestaat. Trouwens, voor het mooie appartement dat ik nu heb, had ik wel getekend.

De ambulante begeleiding richt zich op enkele doelen, door ons samen en van tevoren opgesteld. Omgaan met MS, het accepteren en het er op anticiperen, is een onderwerp dat wekelijks besproken werd, wordt en zal blijven. De belangrijkste doelstelling, het emotioneel weer in evenwicht zijn, heb ik wel bereikt. Ik ben lang aan het aanmodderen geweest met mijn steeds meer aanwezige ziekte, gerelateerd aan mijn ik, mijn relatie, mijn kinderen en het werk.

Wat ik bereikt heb deed ik zelf, maar met ondersteuning van de ambulante begeleiding. Ondanks de fysieke tegenslagen, is er sprake geweest van een mentale groei. Het meedenken, mij een spiegel voorhouden, de praktische hulp, het heeft mij geholpen te zijn wie ik nu ben. Praten met vrienden is goed, maar met een neutraal iemand werkt wellicht beter. Vorige week, tijdens het gesprek met de AB-er, kwam het woord geluksfactor ter sprake. Ik moest hierbij direct denken aan cijfers geven aan het leven, aan je geluk. Zoals ik mij nu voel is mijn geluksfactor een dikke 9. Om een marge over te houden lijkt mij niet onverstandig. Maar praat ik nu over geluk of over tevredenheid. Vooral dat laatste, denk ik.

Waarschijnlijk wil iedereen wel geluk nastreven. Maar wat gebeurt er wanneer iemand geluk ervaart? Wat is geluk? Is het de climax van tevredenheid? Welke factoren dragen bij aan iemands geluk. Is een geluksfactor dan geen cijfer, maar een handeling of een bezigheid? Is het een doel, bereikt na ernaartoe streven? Het bereiken van de doelen die ik heb opgesteld met mijn AB-er zou dan ook geluk moeten brengen. Geluk is moeilijk te omschrijven. Ook wetenschappelijke bekeken is er geen definitie.

Ik leef van dag tot dag. Ik ben gelukkig wanneer ik een vermakelijke invulling van een dag of een avond heb. Thuis, alleen, achter mijn computer, etend bij anderen, in het filmhuis of het theater. Maar ook mijn dochters zien lachen of een eenvoudig spelletje Regenwormen.

Gelukkig ben ik 100% tevreden.