Weetje

Onlangs las ik dat er in Syrië waarschijnlijk al 90.000 doden zijn gevallen. Hoe kan deze hel toch blijven doorgaan, wanneer houdt het op? Ondertussen betrap ik mijzelf erop dat ik immuun schijn te worden voor alle ellende die tot mij komt via de media. Het voelt niet goed om na het aanhoren van een aantal nieuwsberichten vol ellende en een blokje reclame, weer gewoon verder te gaan met de orde van de dag hier in het Zwolse.

Ik lees een oproep van Unicef, dat er elke dag ongeveer negentienduizend kinderen sterven door oorzaken die eenvoudig te voorkomen zijn. Waar maak ik me druk om als ik weer eens moet wachten op de adl-assistentie die ik heb aangevraagd. Uiteraard wil ik het liefst meteen geholpen worden, maar geduldig zijn leer je snel als je afhankelijk bent. In het kwartier of halfuur dat ik moet wachten worden er weer talloze mensen vermoord of sterven van de honger. Ik mag blij zijn dat ik niet in Afghanistan, Syrië of Siërra Leone leef. Bulgarije, Tsjetsjenië, maar ook Hellevoetsluis of Wezep lijken me ook geen pretje.

Als ik naar het toilet wil of andere hulp nodig heb en ik vraag om assistentie, dan is de kans groot dat ik even moet wachten. Afhankelijk zijn van zorg vraagt ook om kunnen plannen.

Het is makkelijk om de verstandige, wereldwijze jongen uit te hangen als alles meezit. Ik bedoel dus als de rolstoel en alles in huis optimaal functioneert. Andersom, wanneer de rolstoel het niet doet of mijn zogenaamde omgevingsbesturing hapert, dan piept Geert Jan den Hengst wel anders. Dan is niets In de wereld meer belangrijk. Op zulke momenten denk ik even niet aan anderen, zelfs niet aan Syrië. Afgelopen zondagavond was het zover. Opeens kon ik vanaf mijn rolstoel niet meer bellen en ook geen assistentie oproepen. Geen wereldramp, maar wel erg onhandig. Het was trouwens de tweede keer pech die avond.

Onlangs waren de meiden een weekend bij mij. We hebben, of eigenlijk zij dus, cupcakes gebakken. Leuk, leuk, leuk! Versieren met marsepein, glazuur en glittertjes. Ook nog aantal afleveringen van de serie Gooische Vrouwen bekeken. Hoewel ik niet veel televisie kijk, kon ik me wel verheugen op een zondagavond voor de buis. Op dat moment wist ik dat PEC Zwolle had gewonnen van Feyenoord, dus dat wilde ik wel zien. Daarna komt Bellicher: Cel, superspannend!

Opeens knippert de lamp boven mijn eettafel en kondigt zich een defect aan. Zodra er assistentie aanwezig is, laat ik een nieuwe lamp indraaien en meteen een glas wijn inschenken. Ik heb nog wel een voorraadje spaarlampen liggen. Fijn, dacht ik toen. Niet dus!

Als ik naar bed wil krijg ik geen contact met de adl-assistentie. Hoe kan dat nou? Een paar uur geleden lukte het nog wel. Met mijn rolstoel kan ik verschillende apparaten in mijn woonkamer bedienen. De telefoon, televisie, computer, radio, intercom, noem maar op. Dit gaat door middel van infrarode straling. Op dat moment kan ik wel televisiekijken, de computer bedienen, maar de telefoon en intercom niet. Zijn er duistere krachten of is dit domme pech? Maandag direct maar eens bellen met mijn vrienden van Welzorg. Zij kunnen dit vast wel oplossen. Maar niets is minder waar. Denken, uitzoeken, proberen, denken en nog eens denken. Niets helpt!

Weet je dat ik vanaf 1 januari dit jaar een zogenaamd Hoger Persoonlijk Kilometer Budget heb? Dit betekent dat ik per jaar 2250 kilometer goedkoop kan reizen met een taxibusje door het land. Dit in plaats van de reguliere 450 kilometer per jaar

Weet je dat ik vaak niet hoef te betalen als ik met de stadsbus reis?

Weet je dat ik hier misbruik van maak door dus vrijwel nooit te betalen?

Weet je dat mijn eerste elpee van Status Quo was, Whatever You Want?

Weet je dat mijn eerste singletje van de Bereboot was?

Weet je dat op mijn eerste cassettebandje Supertramp stond? 

Weet je dat mijn eerste cd van REM was, Out Of Time?

Weet je dat spaarlampen een ultraviolette straling uitstoten?

Ik wist dat laatste in ieder geval niet. Mijn kennis reikt niet verder dan dat het verstandig is om spaarlampen te hebben en dat er tegenwoordig nauwelijks iets anders te verkrijgen is. Letterlijk en figuurlijk werd er een heel ander licht op de zaak geworpen door de medewerkster van het bedrijf dat mij de omgevingsbesturing heeft geleverd. Tijdens mijn belletje hoefde zij maar een paar vragen te stellen. Of er iets veranderd is in mijn huis? Is er iets gevallen? Is er wellicht een lamp verwisseld? …. ʺJA!!! Maar hoezo?ʺ Dan volgt er een uitleg dat de ultraviolette straling uit de spaarlampen de infrarode straling van mijn omgevingsbesturing kan beïnvloeden.

De lamp die ik afgelopen zondag ter vervanging indraaide was van het goedkopere soort, anders van vorm en stootte meer straling uit met alle gevolgen van dien. Wederom vervanging van de lamp door eentje uit Eindhoven bewees haar gelijk!

Weet je dat ik haar eerst niet wilde geloven?