Hyper

Of het waan was of werkelijkheid wist ik uiteraard niet, maar stiekem vond ik het wel een grappig feitje. Samen met Susanna zat ik achterin de zaal waar straks Jochem Myjer zou gaan optreden. Volgens mij had ik als allereerste van alle mensen in de zaal de benodigde kaartjes in huis. Bobo’s of nog-meer-geluk-dan-ik-vogels met vrijkaartjes daargelaten. Totaal oninteressant natuurlijk, maar op het moment suprème was het wel grappig om te beseffen!

Voor de optredens van Jochem Myjer begon de voorverkoop op zaterdag 6 september. Waarom eigenlijk niet tegelijkertijd met andere voorstellingen? Een meester-vervalser ben ik niet, maar een paar dagen daarvoor rolde bij mij al twee tickets uit te printer. Ik had al twee kaartjes in huis om een paar weken later samen met Susanna naar Najib Amhali te gaan, maar de invulling van die avond werd onverwacht door wat belangrijkers opgeëist. Toen ik vroeg of ik de tickets kon omwisselen was dat geen probleem. ″…en ik stuur de tickets gelijk wel even online naar u toe.″

Op het moment dat om 20:15 de zaallichten doofden, hing er nog niets in de lucht dat ik tweeënhalf uur later figuurlijk zou imploderen en de radertjes in mijn hoofd het niveau van Jochem’s hyperactiviteit benaderden. De vorige dag had ik online al een taxi besteld voor de terugrit. Achteraf gezien misschien redelijk naïef, maar er was geen enkel signaal dat de aanvraag bij de taxicentrale niet was ontvangen.

Het was de met een ‘zachte g’ sprekende vrouw, gecombineerd met het feit dat over slechts enkele dagen het carnaval zou gaan losbarsten. Zou ik in de maling worden genomen. Geloof het of niet, maar het rolstoelvervoer in Zwolle wordt gerund door een bedrijf uit Limburg, met als gevolg dat er meestal in een zacht taaltje wordt gesproken als ik iemand over het taxivervoer wil spreken.

Hoe dan ook, toen ruim een half uur na afloop het gros van de mensen al was vertrokken, maar er zich voor ons nog steeds geen taxi aandiende, begon er bij mij toch iets te knagen. Een belletje gaf mij de duidelijkheid dat er geheel geen taxirit was geboekt door mij. Vanaf het moment dat de ‘zachte g’ enige twijfel insinueerde rondom mijn aanvraag, werd het zogenaamde lontje al aangestoken en nauwelijks vijf tellen later volgde de implosie. Ik was er 100% van overtuigd dat de online aanvraag van een dag daarvoor goed was afgerond. Enkele minuten later was dit nog zeker 99%!

Ik ben wel zo eerlijk om ook naar mijn eigen aandeel te kijken. Ja, het is niet geheel onmogelijk dat de fout toch bij mij ligt. De dienstdoende taxichauffeur kan er over het algemeen niks aan doen, hield ik mij maar voor. Dus toen ik om 23:45 eindelijk werd geïnstalleerd, bleef ik uiterst vriendelijk. Ook toen ik loud and clear via de chauffeur hoorde dat het op de centrale bij afdeling planning een zooitje was.

Toen ik de volgende ochtend voor navraag belde, was men nogal verbaasd en kreeg ik met een ‘zachte g’ te horen dat er die bewuste avond toch echt geen problemen waren geweest. Ook moest ik eigenlijk maar blij zijn dat er überhaupt taxivervoer voor mij was.

Ik bleef maar stil.