Sport

Maandagmiddag, nog maar 13:15 uur en bekaf zijn van het sporten. Het sporten van vanochtend. Ik heb ondertussen al weer koffie gedronken en gegeten, maar ik ben nog steeds ‘kapot’ van een beetje sporten.

Deze eerste alinea teruglezend, probeer ik mij in een ander mens te verplaatsen. Er kunnen bij deze denkbeeldige lezer een aantal gedachten ontstaan. Hij of zij denkt misschien dat ik een stukje heb hardgelopen, 5 km, misschien 10 km? In ieder geval meer dan dat ik eigenlijk aan kan. En als ik op dit tijdstip heb kunnen sporten, dan zal ik wel niets beters te doen hebben. Ik zal wel vrij zijn van mijn werk. Of nog een studie volgen, maar pas later op de dag mij in de boeken stortent. Of ik heb geen werk. Misschien wel door de crisis? Wat sneu voor mij, zal hij of zij denken.

Of ik heb op maandag een zogenaamde papadag. Anders dan het doet vermoeden een van de meest drukke dagen van de week. Uiteraard wel afhankelijk van hoe oud de kinderen zijn. Laten we voor het gemak er maar van uitgaan dat ze op de basisschool zitten. ’s Ochtends vroeg opstaan en als de kinderen eindelijk naar school zijn, dan kan meneer lekker thuis werken en enkele huishoudklusjes doen. Ook kan ik het luie zweet van het weekend eruit gaan zweten, al dan niet op de sportschool. Daarna snel onder de douche om dan mijn kinderen van school te halen. Na het eten even spelen en hup, de kinderen weer naar school brengen. Dan is het maandagmiddag 13:15 uur. Eindelijk mag ik moe zijn van het sporten.

Nee, mijn dag ziet er heel anders uit. Ik ben om 13:15 uur bekaf van 20 minuten fysiotherapie. Ik zit in een rolstoel vanwege multiple sclerose. Iedere maandagochtend ga ik om 10:00 uur op pad naar mijn fysiotherapeut. De maandag is de ideale dag voor mijn ‘sport’, de rest van de week is al vol gepland met andere afspraken en verplichtingen. Onder andere zijn dit mijn zogenaamde papadagen, dan komen mijn dochters overdragen bij mij uit school. Dus dan kan ik niet ook nog eens naar fysiotherapie gaan om mijzelf af te matten. Niet leuk voor mezelf en zeker niet leuk voor de meiden.

Eerst even de spieren oprekken: mijn benen en mijn armen. Daarna nog 10 min op de hometrainer. Ik kan zelf nietks meer, maar deze hometrainer beweegt uit zichzelf. In feite voer ik geen klap uit, maar mijn spieren worden wel bewogen. Al met al is dit voor mij heel intensief. Er beter van worden doe ik niet. Kracht krijg ik er echt niet mee terug. Dan weer naar huis en daar nog even achter de computer, boterham eten en naar bed. Zo ziet mijn sportmoment op maandagochtend eruit.

Op de computer kijk ik vaak nog even Studio Voetbal via uitzending gemist. Het geleuter over voetbal trekt mij wel. Ook kijk ik op maandagavond wel eens een stukje Voetbal International. Ik kan niet ontkennen dat ik het wel grappig vind. Maar goed, Johan is en blijft een eikel.

Op zondagavond probeer ik zo mogelijk wel het vaderlandse voetbal te kijken. Ja ik ben voetbalfan, maar niet dusdanig dat ik er van alles voor zal afzeggen. Mijn hart is redelijk blauw/wit van PEC. 

Ach, als ik zelf toch ooit weer zou kunnen voetballen.