Pijn

Anderhalf jaar geleden, maart 2011, waren er twee mogelijkheden: een zenuwblokkade of de zenuwpijnen in mijn onderkaak, waar ik al een paar jaar regelmatig last van heb, wederom bestrijden met een medicament. Gelukkig werd mij dit laatste geadviseerd door de behandelend anesthesist.

De zenuwpijnen zijn zo onvoorspelbaar. Soms merk ik een aantal maanden niets, om daarna weer een of meerdere weken lang geregeld door de grond te kunnen zakken. Dan kan het nog verschillen van moment op moment. Bij het eten, tanden poetsen of spontaan, soms wel en soms niet. Er trekken pijnscheuten (-tjes) door mijn kaken, met name door mijn linker onderkaak. Ter vergelijking: alsof je op een bolletje aluminiumfolie kauwt. Dan moet je wel van die ouderwetse vullingen hebben zoals ik. Tegenwoordig zijn ze van een ander materiaal. Ik heb al heel lang geen gaatjes meer gehad.

Begin 2012, veel medicamenten, pijn en een toenemende verslapping verder. Door de medicatie wordt ik slap en duf. Aangezien dit alleen maar toeneemt, heb ik besloten om alsnog de zenuwen in mijn linker onderkaak te blokkeren. Dit houdt in dat de betreffende zenuw wordt opgezocht en beschadigd, waardoor prikkels niet worden doorgegeven. Zeg maar, de zenuw wordt uit zijn functie gehaald. Hopelijk kan ik daarnamedicatie afbouwen en wellicht krijg ik ook wat krachten terug, maar dat is moeilijk te zeggen bij MS. Een bijwerking kan zijn dat de kaak verdoofd gaat aanvoelen.

Hoe het begon weet ik nog goed. Zes jaar geleden kreeg ik op een nachts opeens enorme pijn. Kiespijn dacht ik toen nog. In mijn beleving leek het wel tien minuten lang. Later kon ik dat wat afzwakken tot hooguit een minuut. De volgende dag naar de tandarts. Maar geen gaatjes, geen ontstoken zenuwen, niets te zien. Het bleef bij dat voorval. Eigenlijk was ik het alweer vergeten, totdat ik er voorjaar 2008 weer mee werd geconfronteerd. Weer naar de tandarts, weer niets.

Wie het opperde weet ik niet meer, de MS-verpleegkundige of de neuroloog? In ieder geval werd er een link gelegd met MS. Sinds toen heb ik allerlei merken medicatie geprobeerd. Eerst merk A, toen B, toen C, toen D, tot slot eindigend weer met medicijn A. Dit laatste hielp goed. Ik werd er wel slappehap van.

Koninginnedag dit jaar begon ik de pijn opeens weer te voelen. Steeds maar verhoging van de dosering was het gevolg. Eerst 100 mg, nu al 800 mg. Maar het hielp niet dus oké, dan toch maar die zenuwblokkade. Op hoop van zegen!