Beurs

ʺWat doe ik hier eigenlijk?ʺ Na bijna twee uren ronddwalen door het eldorado kon ik niet anders dan de moed opgeven. Eigenlijk kon de enige conclusie tot nu toe zijn dat de reis naar Utrecht overbodig was geweest. Akkoord, geheel voor niets was het ook weer niet, maar het doel wat ik mezelf aanvankelijk had gesteld zou ik zeer waarschijnlijk niet bereiken. Het leek mij beter om vanaf nu met een andere instelling de tijd te vullen, zoals onopvallend mensen observeren of pennen, stickers en andere troep te verzamelen. 

Afgelopen donderdag reed ik rond op de Supportbeurs, het tweejaarlijkse evenement voor alles en iedereen die met een fysieke beperking te maken heeft. Dit bezoek was enigszins tot mijn eigen verbazing. Na een aantal edities was ik er vier jaar geleden meer dan klaar mee, compleet verzadigd. Maar het voornemen om er nooit meer heen te gaan vervaagde, doordat mijn nieuwsgierigheid begin dit jaar toch weer werd gewekt. Misschien was er ondertussen toch nog iets ontwikkelt waardoor mijn kwaliteit van leven verbeterd zou kunnen worden en waar zou ik dat anders kunnen vinden dan op de Supportbeurs?

Dat wat ik voorspelde kwam ook uit. Bij binnenkomst was het eerste wat ik zag een stand met rolstoelen. Stuk voor stuk mooi vormgeving en flink opgepoetst, zodat het geheel me tegemoet glom. De volgende stand toonde, kennelijk van een ander merk, wederom rolstoelen. Deze overdaad deed mij echter weinig, want ik ben nu eenmaal al voorzien en dat wat ik heb bevalt mij prima. Trouwens, ook al zou ik wat anders willen, ze zijn onbetaalbaar. Daarna volgden nogmeer stoelen op wielen, maar dan voor kinderen. Een ʺOh, wat schattigʺ hield ik gelukkig binnensmonds. Maar aandoenlijk was het wel!

De Supportbeurs is groot en breed. Voor vrijwel alle items waar men met een fysieke beperking tegenaan kan lopen is er aandacht en een oplossing. Van vervoer, sport, relaties en seks tot aanpassingen in huis, speciale kleding en ondergoed. Toch hoorde ik mezelf bij vrijwel iedere stand denken: ʹniet nodigʹ, ʹwat moet ik er meeʹ, ʹheb ik alʹ of ʹwat overdrevenʹ! Steeds weer kwam ik tot de conclusie dat wat ik zag voor mij toch niet nodig was, hoe mooi of misschien zelfs ideaal ook. Anders gezegd: ʺOndanks de MS heb ik mijn leven goed op orde.ʺ Ja, zelfs als het gaat om al dan niet een relatie hebben, ben ik thans tevreden.

Was het dan een deceptie? Nee, zeker niet! Zo ontdekte ik dat er zelfs voor mij kleine mogelijkheden zijn om mijn grenzen op een bijzondere wijze te verleggen. Bijvoorbeeld middels een outdoor-survivaltraject tussen bomen, op liefst 4 meter hoogte, maar ook met een luchtballonvlucht of op een ski. Verder kwam ik een aantal bekenden tegen, wat ook leuk was. Hoewel bijkletsen in die drukte en met mijn beperkte stemvolume lastig is.

En ik kwam mezelf tegen, letterlijk! Een foto van mij wordt zeer regelmatig gebruikt voor advertenties van Fokus. Omdat Fokus ook vertegenwoordigd was op de beurs, zowel met een stand als met adl-assistentie voor beursbezoekers, kon het gebeuren dat ik plotseling mijzelf keihard in de ogen keek.

Nu weet ik het zeker, over twee jaar ga ik niet.