Griepbegrip

Of ik mij ooit verheven heb gevoeld boven hen die ’slechts’ slachtoffer waren van een tijdelijke Influenza. Nee, echt niet! Dergelijke Übermensch-neigingen zijn mij gelukkig absoluut vreemd. Daarna was echter de vraag of ik die eenvoudige, doch halsstarrige griep en hen die dit recentelijk hebben moeten ondergaan, wellicht niet serieus heb genomen. Met een redelijke stelligheid kan ik dat ook tegenspreken. Absoluut! Hoewel?

Mocht ik de indruk wekken dat ik mijzelf wil vrijpleiten van hooghartigheid, dan klopt dat! Maar tegelijkertijd sta ik overduidelijk ook in een redelijke dubio betreffende mijn empathie. Waarom? Door een flinke confrontatie met de werkelijkheid ben ik namelijk aan mijn oprechtheid gaan twijfelen. Het kan zijn dat ik door de MS-ellenden van de laatste jaren op bepaalde punten enige objectiviteit, noem het realiteitszin ben verloren. Of maak ik mij druk om niets en is hier misschien gewoon sprake van de waarheid Onbekend maakt onbemind?

Opeens werd mij duidelijk dat ik altijd te lichtzinnig heb gedacht over het kwaad dat griep heet. Met de kennis van nu weet ik wel beter. Griep was in mijn ogen te overzien, bijna verwaarloosbaar. Onlangs was ik zelf door dezelfde oorzaak aan het bed gekluisterd. Met alles erop en eraan: koorts, hoofdpijn, zweten en beroerd voelen. Mannen schijnen snel te klagen, maar dit was serieus heftig! Al zeg ik het zelf. De hele dag op bed liggend bleven zinvolle gedachtegangen uit. Ik kon alleen denken aan slapen en mijzelf beter wensen.

ik ben wel wat gewend met langdurig op bed liggen. Als de rolstoel weer eens gerepareerd of aangepast moet worden, kent Geert zijn plaats. Leuk is anders maar ik doorsta de tijd wel. Echter, gedurende die recente griep was er bij mij weinig mogelijkheid tot helder denken te bespeuren. Behalve op dat ene moment. Ik ging het mij realiseren en daarop schuldig voelen.

Overigens ben ik tot op de dag van vandaag niet volledig zeker van mijn zaak, of ik mij daadwerkelijk zo verlaagt heb. Wat ik wel weet is dat ik mij, ondanks flinke beneveling door de bijverschijnselen, realiseerde dat ik welke vorm van griep dan ook altijd flink onderschat heb. Hierbij dien ik mezelf wel enigszins in bescherming te nemen. Misschien lag ik door diezelfde beneveling wel te ijlen en haalde ik mij allerlei onwaarheden in het hoofd.

Laat ik het maar op onwetendheid houden, noem het onnozelheid. Ik kan mij niet meer herinneren dat ik op die manier ooit zo ziek ben geweest. Dat was in ieder geval lang, lang geleden. Maar ik ben toch altijd ziek? Nee hoor! Ja, ik heb MS, maar ben je dan ziek? Zelf ervaar ik dat niet zo, hoewel ik wellicht hierbij anderen voor het hoofd stoot. MS is zo individueel, qua verloop, qua uiting, qua medicijngebruik en kennelijk ook qua beleving.

Dus misschien heb ik de laatste jaren een flink aantal mensen tekort gedaan, niet serieus genomen met het hebben van een griep. Ik heb dit keihard ziek zijn waarschijnlijk iets te vaak afgedaan als iets kleins, iets wat snel weer overwaait. Ongeveer gelijk aan het kaliber verkoudheid. Tegen die mensen zeg ik maar sorry!

Nu weet ik wel beter!