Natuurlijk
was het geen toeval dat ik het volgende verhaal vlak voor kerst hoorde. Zondag
23 december was er op de radio een interview met een man waarvan het leven
totaal op de kop was gezet. Hij kon zo uit een kerstverhaal zijn gestapt, maar
het is echt gebeurd.
Jerry Winkler was alcoholist en
leefde voornamelijk op de straat. De man die hij tot zijn vader rekende,
vertelde dat een ander die biologische eer had. Heel verbaasd hierover was hij
trouwens niet. Er was in geen enkel opzicht enige gelijkenis met zijn nep-vader.
Echter, wie was dan zijn echte vader? Zoeken werd lastig, want de persoon die
dat moest zijn was al dood, zijn moeder trouwens ook. De speurtocht begon met
een aansteker in het voormalig ouderlijk huis. De naam op die aansteker was het
bedrijf waar zijn moeder ooit werkte. Achteraf blijkt dat een van de bedrijven
van zijn biologische vader te zijn geweest. Googlen op dit bedrijf,
gecombineerd met zijn eerste naam, Alfred, leidde hem naar de waarheid. Een
DNA-test was het definitieve bewijs dat Jerry de zoon was van de inmiddels
overleden ondernemer en miljonair Alfred Winkler.
Of hij nu
ook gelukkiger was, werd hem gevraagd. Ik geloof dat hij zei van wel. Het is
natuurlijk wel makkelijk praten met een dikke bankrekening. Maar realiseer ik
mij wel uit wat voor leven hij komt? Natuurlijk wordt je dan gelukkig. Is het
woord gelukkig hierbij wel op zijn plaats? Ook toen hij op straat leefde was
hij wel gelukkig, maar dan op een andere wijze, vertelde hij. Probeer je dat
maar eens voor te stellen. Wanneer is men gelukkig? Wat is geluk? Dat is zo
persoonlijk. Vraag het maar eens aan een ander. Vraag het maar eens aan jezelf.
Met geld? Geld maakt niet gelukkig, toch? Natuurlijk, het is wel handig als je
het hebt. Maar deze man haalt geluk uit het feit dat hij nu iets kan betekenen
voor dakloze jongeren. Zijn stichting ontfermt zich over hen. Door middel van
werkprojecten, hoopt hij de jongeren te laten wennen aan de maatschappij
en zo een terugkeer in de samenleving te realiseren.
Ben ik eigenlijk
gelukkig? Je kunt dat op verschillende kanten bekijken. Natuurlijk ben ik
gelukkig, want ik woon in Nederland, niet in bijvoorbeeld Nigeria. Ik heb een
mooi appartement, twee lieve dochters, voldoende eten, noem maar op.
Maar mijn
ziekte dan? Ach, ik heb goede zorg en kan nog veel uit het leven halen.
Ja, ik
ben gelukkig, ondanks en dankzij mijn MS. Dankzij? Het heeft me ook veel
gebracht. Ik schreef al eens eerder over mijn ontwikkeling. Mijn fysieke
achteruitgang gaat gelijk op met een mentale groei.
Stel, ik
win geld, laat staan de hoofdprijs van € 30.000.000. Word ik dan gelukkig? In
ieder geval knettergek. Toch ga ik nu nog even snel een lot kopen. Nee, twee
halve loten, heb ik meer kans.
Misschien
start ik 2013 wel gelukkig. Of juist ongelukkig met een vette geldprijs.
Geluk is niet afhankelijk van je welvaart! Mooi die balans tussen mentale groei en fysieke achteruitgang!
BeantwoordenVerwijderen